Szpital Wenzel - Hancke we Wrocławiu (Wenzel-Hancke Krankenhaus). Pierwsze budynki szpitalne powstały w latach 1877 - 1878 przy ul. Komandorskiej - Neudorfstrasse (ob. budynek B). Działkę nieodpłatnie pod budowę przekazało miasto. Szpital ufundowała fundacja imienia Johanna Wenzla Hancke, założona przez żonę słynnego wrocławskiego lekarza - Linę Hancke. Największa rozbudowa szpitala miała miejsce w latach 90. XIX wieku. Powstały wtedy dwa budynki oddziałów dla zakaźnie chorych (dziś istnieje tylko jeden - Rektorat UE), budynek gospodarczy (ob. budynek D) oraz kostnica. W bramie na teren kompleksu wbudowano portal bramny nieistniejącego dziś Bastionu Sakwowego.

W latach 1895-1896 wybudowano budynek oddziału wewnętrznego z charakterystyczną wieżą (ob. budynek C; mocno zniszczony w czasie wojny), w którym rok później uruchomiono oddział urazów wewnętrznych i chirurgię z polikliniką. Kolejna duża inwestycja miała miejsce w latach 1904-1905 kiedy wybudowano nowy pawilon oddziału wewnętrznego (ob. budynek A). Ostatnimi inwestycjami była rozbudowa budynku C (na początku lat 30. XX wieku) oraz budowa w 1933 r. budynku oddziału neurologicznego (ob. budynek A1). Autorami projektów części budynków byli m.in.: Richard Plüddemann i Karl Klimm.

W latach 20. XX wieku szpital mógł przyjąć ponad 600 pacjentów, był drugim - po Szpitalu Wszystkich Świętych przy pl. Jana Pawła II - największym szpitalem we Wrocławiu. Od 1954 r. w budynkach dawnego szpitala funkcjonuje uczelnia ekonomiczna - obecnie Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu. (MM)