Pochodząca z roku 1596 studnia solankowa już w XVII wieku została zasypana, a z czasem zapomniana. Źródło odnaleziono ponownie w roku 1999, a dwa lata później odkopano i oczyszczono cembrowinę na głębokość 26 m. Podczas prac stwierdzono, że solanka nie wypływa z dna studni, ale ze ściany bocznej i spływa w dół napełniając cembrowinę pełniącą funkcję zbiornika. W latach 2009-2010 powstała w tym miejscu tężnia – kaskada solna o charakterze zdrojowym.
Kaskada 0,68% wody chlorkowo-sodowej, jodkowej, bromkowej o właściwościach zdrowotnych