Kamienicę w łagodnym klasycystycznym stylu wybudowano w roku 1788 na kamiennych fundamentach poprzedniego budynku. Inwestorem i pierwszym właścicielem kamienicy był jeden z najbogatszych wałbrzyskich kupców J.G.Treutler, syn znanego handlarza płótnem Georga Friedricha Treutlera mieszkającego w sąsiednim domu nr 3. Kamienica podlegała dwukrotnie poważnym przebudowom: w połowie XIX i na początku XX wieku. Kamienica usytuowana jest dłuższą ścianą do ulicy (zabudowa kalenicowa). Okna elewacji frontowej ozdobione są dekoracjami ornamentalnymi, dach zdobią trzy okna mansardowe. Przelotowa sień na podwórze z oficyną wspartą w przyziemiu na filarze, ozdobiona była pierwotnie trzema portalami, z których w pełni zachował się tylko jeden - od strony Rynku. Ozdobiony jest on dwoma rozetami. Pierwotnie na portalu wykute były inicjały inwestora, rok budowy oraz nieznany dzisiaj tekst, który został zniszczony po II wojnie światowej. Jak podaje użytkownik RafalSzz "od 1862 roku do 1883 roku znajdowały się w tej kamienicy pomieszczenia modlitewne do nabożeństw wałbrzyskiej wspólnoty żydowskiej. Później wybudowano synagogę". Według reklamy z przełomu XIX i XX wieku w kamienicy działała wówczas filia boguszowskiego domu towarowego Reinharda Pfoertnera (później Paula a następnie Roberta Heschke) a obok sklep Carla Andersa. W ostatnich latach po prawej stronie na parterze mieścił się sklep odzieżowy Romeo z kantorem wymiany walut, później Szczegóły mogą wskazywać, że autorem projektu kamienicy był Niederäcker (uczeń Langhansa).
/Petroniusz na podstawie Tajemnice wałbrzyskich kamienic, S.Jessen, M.Szurlej, 2006 oraz informacji użytkownika hs/