Kościół parafialny Św. Jerzego. 2 budowli, wzniesionej w 3. ćw. XIII w., pozostał korpus dwunawowy. Obecne prezbiterium dostawiono w początkach XV w., a kaplicę Mariacką zbudowano w latach 1420-1423. W okresie 1706-1707 r. nastąpiło odnowienie obiektu i przebudowa sklepień; dzisiejszą formę zawdzięcza kościół restauracji w latach 1898-1900. Obecnie kościół w części zachodniej jest dwunawowy, czteroprzęsłowy, halowy, sklepiony krzyżowo na gurtach z żebrami i służkami przyściennymi, rozdzielony rzędem, ciężkich, ośmiobocznych filarów. Prezbiterium jest trzynawowe, pseudobazylikowe, od wschodu zamknięte trójbocznie. Kaplicę Mariacką nakrywa sklepienie gwiaździste. Od północy przylega do kościoła wysoka dzwonnica z kamienia, zwieńczona blankami i piramidalnym hełmem. Na fasadzie zachodniej zachował się ostrołukowy portal północny (południowy jest jego kopią z 1900 r.), który stanowi doskonały przykład rzeźby z okresu przejściowego romańsko-gotyckiego. We wnętrzu znajdują się dwa skrzydła ołtarzowe z początków XVI w., ze scenami z życia Marii, późnogotyckie tabernakulum kamienne, dwa gotyckie krucyfiksy, rzeźbiony tryptyk z początków XVI w., oraz kamienna ambona z 1595 r. Na ścianach prezbiterium freski ze scenami z życia Chrystusa, pochodzące z XV w., a sceny z Pasji na ścianie wschodniej z początków XVI w. Ołtarz główny i boczne barokowe z 1. poł. XVIII w. Na ścianach liczne nagrobki i epitafia z 2. poł. XVI w.
