Stały garnizon wojskowy w Kożuchowie został ustanowiony w XVIII wieku przez Fryderyka II Wielkiego (1712–1786) po zakończeniu wojen śląskich (1740–1763). Do 1806 roku w mieście stacjonował szwadron dragonów, jednak po jego wycofaniu garnizon opustoszał.
Na przełomie lat 1859/60 w Głogowie utworzono Poznański Pułk Piechoty nr 58 (3. Posensches Infanterie-Regiment Nr. 58), którego trzeci batalion fizylierów stacjonował w zamku w Kożuchowie. W 1866 roku jednostka ta wzięła udział w wojnie prusko-austriackiej, po czym została przeniesiona do Wschowy (Fraustadt) i nie powróciła do Kożuchowa.
Garnizon w Kożuchowie przeszedł reorganizację, w wyniku której stacjonowały tu dwie baterie 5. Brygady Artylerii oraz II Batalion 59. Pułku Piechoty. Jednostki te uczestniczyły w wojnie francusko-pruskiej (1870–1871), a w 1890 roku zostały rozformowane.
Przed wybuchem I wojny światowej w garnizonie działało dowództwo 2. batalionu 46. Pułku Piechoty Landwehry (Landwehr-Infanterie-Regiment Nr. 46), należącego do 18. Brygady Landwehry (18. Landwehr-Infanterie-Brigade) w składzie 3. Dywizji Landwehry Cesarstwa Niemieckiego. W tym czasie do służby wojskowej powołano wielu mieszkańców Kożuchowa, w tym Polaków.
W latach 1919–1933 w mieście nie funkcjonował garnizon wojskowy. We wrześniu 1934 roku do Kożuchowa przeniesiono z Magdeburga 3. Batalion 12. Pułku Piechoty Reichswehry. Po reorganizacji 1 października 1934 roku jednostka została wcielona do 54. Pułku Piechoty 18. Dywizji Wehrmachtu z dowództwem w Legnicy (Liegnitz). W Kożuchowie stacjonował III batalion, składający się z sześciu kompanii (od 9 do 14). Początkowo żołnierze byli zakwaterowani w drewnianych barakach na południowo-zachodnim skraju miasta, jednak wkrótce rozpoczęto budowę nowoczesnych koszar, nazwanych Kirchbach-Kaserne. Kompleks obejmował budynek administracyjno-sztabowy, obiekty mieszkalne, salę sportową, magazyny broni oraz stajnie na 90 koni. Wokół koszar powstał ośrodek szkoleniowy, wykorzystywany także przez inne jednostki dywizji.
W sierpniu 1939 roku batalion został skierowany na granicę z Polską i nigdy już nie wrócił do Kożuchowa. W czasie wojny teren garnizonu służył rotacyjnie jednostkom frontowym, rezerwowym oraz medyczno-sanitarnym. Pod koniec działań wojennych koszary były wykorzystywane jako schronienie dla ludności cywilnej przed nalotami bombowymi. W 1945 roku obiekty zostały zajęte przez Armię Czerwoną, która ulokowała tam niewielki garnizon wojskowy. Po likwidacji radzieckich komendantur we wrześniu 1945 roku koszary opustoszały.
Ponownie zyskały znaczenie militarne 6 października 1945 roku, kiedy ustanowiono powojenny Garnizon Kożuchów i rozmieszczono tam 38. Pułk Piechoty.
