Potęgę miasta, jego związki polityczne i ambicje władz miejskich najlepiej można obejrzeć na fasadzie południowej (ok. 1470-1490). Mnóstwo tu symboli heraldycznych symbolizujących Wrocław - litera ''W'' trzymana przez dwóch dzikusów, głowa św. Jana Chrzciciela na misie, orzeł śląski, lew czeski, popiersie św. Jana Ewangelisty.
To najpiękniejsza, najbardziej ozdobna elewacja ratusza i władza miejska tu właśnie postanowiła uwiecznić się. W 1891 roku umieszczono na fasadzie posągi przedstawicieli średniowiecznych stanów miejskich, które wykonali - z inicjatywy budowniczego miejskiego Karla Lüdecke - Behrens i Rassau.

Ustawione pomiędzy oknami i w narożnikach wykuszów figury są portretami wybitnych obywateli XIX-wiecznego Wrocławia. Mieszczanin i mieszczka to Heinrich von Korn z małżonką - radny i właściciel znanej oficyny wydawniczej, założonej w 1732 roku. Jej pierwsza siedziba mieściła się w Rynku pod nr. 20, a więc naprzeciwko posągów Kornów.

Wzorem dla wizerunku mnicha był Richard Plüdemann, radca budowlany, a kamieniarz to Karl Lüdecke, budowniczy miejski. Radny Maximilian von Ysselstein użyczył swej twarzy pachołkowi wójtowskiemu, Gustav Dickhuth, burmistrz Wrocławia w latach 1879-1892, trafił na ratuszową fasadę jako pisarz miejski, a Ferdinand Friedensburg, nadburmistrz w latach 1879-1891, został sportretowany jako rajca.
Za