Brama nowomiejska, stała u zachodniego wylotu ul. Wielkie Garbary, tj. w kierunku Starego Miasta Torunia, stała więc po drugiej stronie fosy oddzielającej Nowe Miasto od Starego Miasta, naprzeciwko dawnej staromiejskiej Bramy Wielkiej. Powstała ok. 1270 r., a więc wkrótce po otrzymaniu przez Nowe Miasto praw miejskich (1264 r.). Została rozebrana prawdopodobnie w 1454 r., tj. wkrótce po połączeniu obu miast.
Konkretnie brama nowomiejska wznosiła się między dzisiejszym zbiegiem ul. Strumykowej i Przedzamcze z ul. Szeroką a miejscem, gdzie stoi zegar przy sklepie Empik. Prawdopodobnie była trójścienna. Budowlę skończono ok. 1270 r. W odległości 21,5 m na zachód stała Brama Kotlarska - należąca do systemu obronnego Starego Miasta. Data jej powstania nie jest znana. Oba przejścia łączył most, który upamiętnia czarna kostka położona na toruńskim deptaku. To właśnie element tej przeprawy był najstarszym zabytkiem znalezionym przez archeologów podczas modernizacji ul. Szerokiej i Królowej Jadwigi. Odkrycie pozostałości bramy w 2009 r. było największą sensacją archeologiczną ostatnich lat, gdyż istnienie tej bramy nie było dotąd znane. Tym samym okazało się, że liczba średniowiecznych bram nowomiejskich musiała wynosić przynajmniej 5 (a nie 4), a bram średniowiecznych toruńskich w ogóle 13 (a nie 12). Wobec tego odkrycia istnieje prawdopodobieństwo, że musiała istniała również kolejna - szósta brama nowomiejska - analogicznie położona naprzeciwko staromiejskiej Bramy Paulerskiej.
Podczas modernizacji ulicy odkopano wówczas najstarsze drewno w Toruniu. Badania dendrochronologiczne wskazały, że dębowy słup pionowy, czyli podpora mostu, pochodzi z ok. 1229 r.
Drewniany początkowo most później przebudowywano. Jego nowszą konstrukcję charakteryzowały grube mury i małe przęsła oraz wąskie przepusty spiętrzające wodę, która prawdopodobnie napędzała młyny znajdujące się bliżej Wisły. Przejazd szerokości 4,5 m pierwotnie wyłożony drewnem znajdował się ponad 2,5 m poniżej obecnego poziomu ulicy. Później trzykrotnie brukowano go kamieniami podnosząc do poziomu drogi.
Brama nowomiejska swój żywot zakończyła prawdopodobnie w tym samym czasie co zamek krzyżacki, czyli w 1454 r.
W Toruniu długo zastanawiano się, co zrobić z jej ruinami. Były pomysły, żeby przykryć je szkłem. W końcu pozostałości za
