W średniowieczu, w miejscu gdzie dziś stoi Wieża Trynitarska, znajdowała się niewielka furta w murach obronnych miasta, która w 1560 roku została przebudowana na bramę miejską. Niedługo potem stała się furtą klasztorną łączącą miasto z zabudowaniami jezuitów, które znajdowały się poza jego murami. W 1627 roku mieszkańcy Lublina podarowali zakonnikom ogromny dzwon. Zrodził się wtedy pomysł nadbudowania wieży nad furtą, jednak fundusze na realizację tego pomysłu znalazły się dopiero w 1693 roku, gdy ...
W średniowieczu, w miejscu gdzie dziś stoi Wieża Trynitarska, znajdowała się niewielka furta w murach obronnych miasta, która w 1560 roku została przebudowana na bramę miejską. Niedługo potem stała się furtą klasztorną łączącą miasto z zabudowaniami jezuitów, które znajdowały się poza jego murami. W 1627 roku mieszkańcy Lublina podarowali zakonnikom ogromny dzwon. Zrodził się wtedy pomysł nadbudowania wieży nad furtą, jednak fundusze na realizację tego pomysłu znalazły się dopiero w 1693 roku, gdy Dorota z Łyczków Zamoyska ofiarowała na ten cel 4500 złotych.
Pożar z 1752 roku oszczędził wieżę, lecz po rozwiązaniu zakonu jezuitów (1772) obiekt wraz z całym kompleksem klasztornym zaczął popadać w ruinę. Komisja Edukacji Narodowej przekazała obiekty klasztorne w ręce zakonu trynitarzy, lecz zakonnicy nie zdołali ich utrzymać i w 1814 roku opuścili zabudowania. Rok później rozpoczęła się rozbiórka zniszczonych gmachów i w efekcie powstał obszerny plac katedralny.
Od początku XIX wieku w furcie znajdowała się waga miejska będąca źródłem stałych i dużych dochodów miasta.
W 1819 roku rozpoczęto przebudowę wieży, którą zlecono włoskiemu architektowi – Antonio Corazziemu. Obiekt otrzymał neogotycką szatę oraz ośmioboczną nadbudowę ze stożkowym dachem krytym blachą. Prace ukończono w 1827 roku. Od tego czasu wygląd wieży nie uległ większym przeobrażeniom mimo przeprowadzanych prac renowacyjnych. W okresie II wojny światowej, podczas bombardowania Lublina, został uszkodzony dach oraz okna wieży, a wnętrze zostało zdewastowane.
Ostatni remont, w latach 1975–1978, wykonano na potrzeby Muzeum Archidiecezjalnego, które ma swoją siedzibę w tym miejscu do dnia dzisiejszego.
Show more
Show less
14
