Jeszcze w 1819r. - pisze Robert Hofrichter - na łuku nad prezbiterium kościoła w Chomiąży widniały dwie daty: 1575 i 1644. Gregor Wolny wspomina jeszcze inne daty: 1630, 1730 i 1767. Hofrichter przypuszcza, że pierwsza data wskazywała na rok budowy obecnego kościoła, a druga na renowację. Wobec tego kościół zbudowali protestanci. W roku 1819 kościół został częściowo zburzony i odbudowany z nowym prezbiterium. Kościół otrzymał wówczas nowe okna, trzcinowy sufit, nowy chór muzyczny od strony zachodniej, pod którym znajdowało się główne wejście, nowy stolec dachowy i dach oraz zakrystię zbudowaną od strony południowej. Koszty remontu wyniosły 1085 talarów, z czego kościół zapłacił 500, a resztę dobrodzieje. Kościół został wykonany z kamienia i cegły i otynkowany. Wewnątrz jest płaski strop, lecz w kruchcie pod wieżą sklepienie krzyżowe, a w zakrystii żaglaste. Wieżę zdobi baniasty hełm kształtu barokowego z latarnią oraz zegar z 1847r. Już wówczas znajdował się wokół kościoła obmurowany cmentarz. Między rokiem 1847 a 1851 na koszt dobrodziejów zostały ozłocone 2 ołtarze, ambona i chrzcielnica.
Ołtarze otrzymały obrazy, natomiast obrazy Drogi Krzyżowej zakupione w 1820r., zostały odnowione. W 1819r. dokonano również renowacji wieży kościelnej, w której w 1863r, wisiały 3 dzwony. Wiadomo, że w 1696r. Georg Reimer w Ołomuńcu odlał dla Chomiąży dzwon ufundowany przez dziekana krnowskiego Mathaeusa Johanna Coroschütza, sędziego Christophorusa Meltzera i przysięgłych: Thomasa Kleina i Friedricha Larischa. Od 1832r. kościół posiadał 1 srebrny kielich, do którego anonimowa dobrodziejka zakupiła 12 srebrnych łyżek. W 1854r. z kościoła zrabowano 8 ornatów, które zostały odzyskane.
Wg Hansa Lutscha w 1894r. w kościele w Chomiąży znajdowało się drewniane, malowane epitafium przedstawiające Jezusa na Krzyżu i Zmartwychwstanie oraz klęczącą rodzinę Hansa Ericha, zmarłego w 1531r. radcy kameralnego margrabiego Hohenzollerna na Krnovie. Nie wiadomo, gdzie obecnie się znajduje to epitafium i czy w ogóle się zachowało. Ponadto kościół posiadał rokokowy kielich z pozłacanej miedzi.
W 1926r. nastąpił remont wieży (poprzedni był w 1843r.). Ściągnięto krzyż i kulę, wymieniono zniszczoną blachę i przegniłe gonty. Założono piorunochron. W 1928r. zainstalowano nowe organy wykonane w fabryce Braci Rieger w Krnovie za 5271 marek. W 1934r. na ceglanej podłodze pod ławkami położono deski, żeby wiernym było cieplej w stopy. W 1938r. miała miejsce ostatnia przed wybuchem wojny renowacja zewnętrzna i wewnętrzna. Malarz - artysta z Głubczyc Richard Karger odrestaurował obraz Matki Boskiej, pomalowano dach wieży, ozłocono wskazówki zegara. Kościół dwukrotnie musiał oddać dzwony na potrzeby wojenne, podczas I wojny światowej i podczas drugiej, w 1942r. Ponadto w grudniu 1944r. na cele wojenne oddano piękny mosiężny żyrandol, zastąpiony drewnianym.
W obecnym kościele zachował się późnobarokowy ołtarz główny z XVIII/XIX w. Ołtarz boczny, ambona i chrzcielnica powstały ok. poł. XIX w.
24 V 1960r. do Chomiąży przybył ks. biskup ordynariusz opolski Franciszek Jop, by udzielić bierzmowania 39 osobom. Rada Parafialna poprosiła go o przydzielenie księdza, ks. biskup jednak stwierdził, że z powodu małej liczby mieszkańców nie ma warunków do wprowadzenia osobnego duszpasterza.
W 1965r. w kościele gościła kopia obrazu matki Boskiej Częstochowskiej z Jasnej Góry.
W 1969r. miał miejsce remont dachu. Firma z Głogówka zerwała przegniłe gonty i zmurszały łupek i zastąpiła je nowymi deskami i eternitem.
W 1970r. nastąpiło kolejne bierzmowanie z rąk ks. biskupa F. Jopa, które przyjęły 33 osoby.
19 IV 1971r. rozpoczął się remont kościoła. Miejscowy stolarz Jan Kikina naprawił ławki i konfesjonał, odnowiono kościół z zewnątrz, zakonserwowano rynny i blachy. Otynkowano wnętrze. W połowie czerwca zaczęto malowanie. Wydarzył się wypadek. Zawaliła się część rusztowania i jeden z mieszkańców został przygnieciony spadającymi deskami i stracił przytomność. Na szczęście po kilku dniach ją odzyskał i zaczął chodzić. W tym samym miesiącu podczas gwałtownej wichury przekrzywił się szpic wieży podtrzymujący krzyż.. Z powodu nieszczelnego pokrycia blachą i dziur po pociskach karabinowych z II wojny, sosnowa belka przegniła i musiano wystrugać nową, na której osadzono krzyż. Przy okazji w gałce pod krzyżem znaleziono tubę z blachy cynkowej, a w niej kronikę Chomiąży i kilka milionów marek z okresu wielkiej inflacji. Zapiski (które przetłumaczono do kroniki parafialnej Opawicy) uzupełniono w j. polskim i włożono do tuby z kilkoma monetami i egzemplarzem "Tygodnika Powszechnego." Całkowity koszt remontu kościoła wyniósł 80 tys. zł.
W 1975r. - sakramentu bierzmowania udzielił ks. biskup Antoni Adamiuk.
W 1988r. z powodu załamania się drewnianej konstrukcji, spadł dzwon. Konstrukcja została naprawiona. Dzwon powrócił na swoje miejsce. W tym samym roku przeprowadzono kolejny kapitalny remont dachu. Zerwano stary eternit, przybito nowe deski, papę i blachę.
W 1994r. za zgodą Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków odnowiono malowidła w kościele.
W 1999r. nastąpił ostatni do tej pory remont dachu, który został pokryty blachą. Prace dekarskie przeprowadziła firma państwa Jabłońskich z pomocą mieszkańców Chomiąży.
W 1575r. Chomiąża należała do parafii Krnov. W XVI w. mieszkańcy wsi przeszli na luteranizm i dopiero w 1632r. powrócili do katolicyzmu. Ostatni pastor Martin Pittighius został wygnany i osiadł w Brzegu. Na wschód od kościoła znajdowało się gospodarstwo, do 1666r. należące do kościoła filialnego, z którego utrzymywał się pastor. W tym samym roku zostało sprzedane osobie prywatnej. 18 IX 1780r. kościół w Chomiąży stał się filią parafii Opawica. W 1805r. zatrudniono lokalistę, dla którego utrzymania środki przekazał mieszkaniec Chomiąży Franz Stengel i inni dobrodzieje, a gmina w 1820r. zbudowała dla niego parterowy budynek mieszkalny z łupkowym dachem i 3 izbami. W 1863r. Metryki kościelne założono w 1844r.
1 IV 1921 lokalię Chomiąża wyniesiono do samodzielnej parafii. Kościół został pomalowany za 266 marek. Po dojściu do władzy hitlerowców, nauczycielom sprawującym dotąd urzędy organistów, zakazano grania w kościele, ministranci opuszczali nabożeństwa z powodu służby w Hitlerjugend.
Po zakończeniu wojny, 1 X 1945r. proboszcz Klose rozpoczął nauczanie dzieci w gospodzie. W listopadzie władze polskie zakazały niemieckich mszy w kościele. W niedziele były ciche nabożeństwa dla ludności niemieckiej, a na polskie msze przyjeżdżał zamiejscowy polski ksiądz. 6 VII 1946r. został wysiedlony Klose, a 5 VIII pozostali niemieccy mieszkańcy Chomiąży. Duszpasterstwo w Chomiąży przejął polski duszpasterz z Opawicy.
W 1972r. parafia otrzymała na własność od państwa kościół i cmentarz oraz plebanię z ogrodem wielkości 25 arów. W budynku plebanii znajdowała się salka katechetyczna. Już wówczas budynek ten był wilgotny, a pokryty łupkiem dach przeciekał. W 1990r. plebania otrzymała nowe ogrodzenie z siatki.
W 1991r. wyremontowano kapliczkę przy plebanii, a w następnym roku naprawiono ławki i podłogę w kościele.
W 1998r. wyremontowano plebanię. W kuchni i salce wylano posadzki. Kuchnia otrzymała na podłogę kafelki. Na poddaszu urządzono salę noclegową dla kilkunastu osób, a jej ściany obito boazerią. W przyszłości będą nocowali tu chórzyści z Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Głubczycach, Kółko Historyczne z Zespołu Szkół Rolniczych w Głubczycach i inni.
Za: http://www.opawica.pl/index.php?plik=15