Była to jedna z 12 fabryk benzyny syntetycznej w III Rzeszy. O jej lokalizacji zadecydowała bliskość Odry (dostawy węgla ze śląska), bliskość portów morskich (wysyłka paliw) oraz duża odległość od zachodnich aliantów. Budowa rozpoczęła się w 1937 roku i niecałe dwa lata później rozpoczęto w fabryce produkcję. Rozbudowa, mająca na celu zwiększanie produkcji, trwała aż do ostatnich miesięcy wojny. W tym też czasie naprawiano na bieżąco uszkodzenia po nalotach i budowano schrony. Na potrzeby fabryki zagospodarowano 1500ha, lecz do końca wojny infrastruktura zajęła około 200ha.
Fabryka produkowała płynne paliwa syntetyczne z węgla. Aby wyprodukować 1 tonę paliwa potrzeba było 7 ton węgla. 2 tony mielono i uwodorniano w ciśnieniu 200-300 atmosfer i w temperaturze 400-500 st. Celsjusza, a następnie poddawano dalszej obróbce. W tym celu zużywano 5 ton węgla.
Przy głównym zakładzie znajdowały się mniejsze fabryki, które z frakcji pozostałych po produkcji benzyn produkowały smary, asfalty i wyroby farmaceutyczne.
Na potrzeby fabryki utworzono osiem obozów pracy. Przymusową pracę wykonywało około 30 tysięcy osób, 13 tysięcy z nich poniosło śmierć.
Fabryka była kilkunastokrotnie bombardowana w latach 1940-1945. Po ostatnim nalocie, 8 marca 1945 roku, produkcji nie wznowiono.
Po wojnie teren przejęli Rosjanie i wywieźli cały osprzęt fabryki. Następnie teren przejęło wojsko polskie. Teren jest ogólnodostępny od połowy lat '90.
Obecnie, ze względu na zimowisko nietoperzy, na terenie ustanowiony jest obszar Natura 2000.
(MacGyver_74)