Pierwsze udokumentowane prace górnicze na Straconce pochodzą z 1823 r.. Przemysłowe wydobycie granitu sięga 1878 r. kiedy firma Bartsch ze Strzegomia ( ) nabyła centralne pole górnicze. Kamieniołom ten sprzedano 1897 roku firmie C. Kulmitz z Żarowa, a następnie, w 1924 r. do Zjednoczenia Śląskich Kopalni Granitu (VSG - Vereinigte Schlesische Granitwerke GmbH Breslau). Firma Kulmitza już od 1890 roku posiadała kamieniołom na Straconce po zachodniej stronie wzniesienia. Kamieniołom ten był nieczynny w latach 1929-1933. Na południowo-wschodnich zboczach Straconki swój duży kamieniołom (Gross-Rosen I) miała firma C.F. Lehmann, posiadająca kamieniołomy w Kostrzy, Strzegomiu i Zimniku.

Obecna kopalnia granitu Colas-Kruszywa "Rogoźnica II" jest jednym z największych zakładów górniczych w Polsce, zajmującym się wydobyciem i przeróbką mechaniczną granitu. Kopalnia eksploatuje złoże Rogoźnica-Las na Straconce, a od 2014 r. posuwa się na północny-zachód eksploatując w ostatnich latach bardzo intensywnie złoże Rogoźnica-Północ (udokumentowane 36 mln ton, wydobycie roczne 1 mln ton). Wydobywany granit charakteryzuje się bardzo jasną szarą, lub szaro-żółtą barwą o bardzo drobnej krystalizacji. Kopalnia posiada własną bocznicę kolejową od stacji Rogoźnica. Historycznie na Straconce wydobywano kamień dla potrzeb dominium (Dominialbruch) rodziny hrabiowskiej von Richthofen. (moose)