Wybudował go w 1507 roku Bogusław X zwany Wielkim, władca Pomorza Zachodniego z rodu Gryfitów. Zamek, w stylu gotyckim, wzniesiono na dawnym dziedzińcu młyńskim. Była to dwukondygnacyjna, murowana budowla pełniąca funkcję mieszkalną. Jednak już pod koniec XVI wieku uległa ona gruntownej przebudowie; dodano trzecią kondygnację, ściany urozmaiciły wykusze i ryzality, wnętrze rozświetliły duże, szerokie okna. Zamek przeobraził się w okazałą, renesansową rezydencję. Znajdowały się tam bogate zbiory gobelinów, obrazów, wyrobów rzemiosła artystycznego, a także cenne pamiątki rodu Gryfitów. Zamek był w rękach rodu do 1637 roku, to jest do śmierci ostatniego Gryfity, Bogusława XIV. W roku 1731, na rozkaz Fryderyka Wilhelma I, wywieziono cenne wyposażenie zamku do Berlina i częściowo sprzedano na aukcji. Zamek, pozbawiony splendoru, ogołocony i opuszczony stał się najpierw magazynem zbożowym dla wojska, później składem broni. W 1815 roku, po zniszczeniach spowodowanych uderzeniem pioruna, przeszedł kolejną metamorfozę. Częściowo wyburzono wieżę, dobudowano kolejną kondygnację, zamurowano duże okna, a w ich miejsce wstawiono znacznie mniejsze. Przekształcono również wnętrze zamku wyburzając ściany i sklepienia, tworząc kondygnacje wsparte na drewnianych filarach. Zamek przetrwał w tym kształcie do XX wieku. Nadal mieściły się w nim magazyny. Po II wojnie światowej przez jakiś czas wytwarzano tam liny i siatki.

Rok 1951 był przełomowym dla dalszych losów zamku. Wówczas rozpoczęto prace zabezpieczające obiekt przed dalszą degradacją, a w kilka lat później przystąpiono do prac remontowych. W roku 1965 zamek wreszcie odzyskał swoją świetność z czasów renesansowej przebudowy i stał się siedzibą Muzeum Pomorza Środkowego.

Za

Zamek stanowi główną siedzibę Muzeum Pomorza Środkowego. Oprócz niej w skład budynków muzealnych wchodzą:
- Zamek Książąt Pomorskich z XVI wieku (czynny od 1965 r.),
- Młyn Zamkowy z XIV wieku (czynny od 1968 r.),-
- tzw. Dworek z lat 70. XX wieku (czynny od 1979 r.),
- Brama Młyńska z XIV wieku (czynna od 1982 r.),
- Spichlerz Richtera z 1780 roku (czynny od 1998 r.),
- Biały Spichlerz z 1814 roku (czynny od 2019 r.),
- Czerwony Spichlerz z początku XX wieku (w trakcie rewitalizacji).

/za stroną