Majestatyczna bryła gotyckiego kościoła z czerwonej cegły sprawia wrażenie jakby wyrastała z zielonej łąki. Jej widok szokuje, gdyż stoi pomiędzy rozrzuconymi po okolicy niedużymi domami, jeszcze do niedawna drewnianymi. Ciężka bryła, z wielkimi przyporami zwieńczonymi ciężkimi sterczynami i wieżą, nawiązującą do wczesnośredniowiecznej architektury obronnej, jest tak tajemnicza, że fascynuje. Nasuwa się pytanie: kto i dlaczego w takim miejscu wzniósł tę świątynię? Niestety, z dokumentów parafii niewiele ...
Majestatyczna bryła gotyckiego kościoła z czerwonej cegły sprawia wrażenie jakby wyrastała z zielonej łąki. Jej widok szokuje, gdyż stoi pomiędzy rozrzuconymi po okolicy niedużymi domami, jeszcze do niedawna drewnianymi. Ciężka bryła, z wielkimi przyporami zwieńczonymi ciężkimi sterczynami i wieżą, nawiązującą do wczesnośredniowiecznej architektury obronnej, jest tak tajemnicza, że fascynuje. Nasuwa się pytanie: kto i dlaczego w takim miejscu wzniósł tę świątynię? Niestety, z dokumentów parafii niewiele można się dowiedzieć.
Wszystko wskazuje na to, że jej budowniczymi byli Krzyżacy, którzy na tych terenach panowali w latach 1282–1446, chociaż w opracowaniach występują różne datowania tego kościoła. Jedne wspominają, że powstał w XIII wieku, a więc w czasach, kiedy Żuławy wchodziły w skład państwa polskiego i na tych terenach rządził książę Świętopełk, inne podają, że w wieku XIV, i to datowanie jest bardziej wiarygodne. Jeśli chodzi o wzmianki w dokumentach dotyczące istnienia samej wsi, to pojawiają się dopiero w wieku XIV. Z tego wynika, że kościół, zwłaszcza murowany, nie powinien być wcześniejszy. Pierwsza wzmianka, wymieniająca miejscowość Thuya, występuje w 1318 r., już za czasów panowania Krzyżaków. Druga, mówiąca o lokacji wsi, pochodzi z roku 1345, kiedy to wielkim mistrzem był Ludolf König. Od 1446 r. Tuja znalazła się w granicach Rzeczpospolitej, a w 1552 r., dekretem polskiego króla Zygmunta II Augusta doszło do odnowienia lokacji wsi.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
