MENU
Grań Ornaku z widokiem na Ciemniak. Fot. Boston.

Dodał: maras° - Data: 2022-06-22 23:02:25 - Odsłon: 114
26 maja 2022

Data: 2022:05:26 09:01:23   ISO: 32   Ogniskowa: 4.25 mm   Aparat: Apple iPhone 11 Pro   Przysłona: f/1.8   Ekspozycja: 1/4115 s  


Ornak – grzbiet górski, część północnej grani Siwego Zwornika w polskich Tatrach Zachodnich. Oddziela Dolinę Starorobociańską od Doliny Pyszniańskiej.
Nieznane jest pochodzenie nazwy góry. W dokumentach górniczych z XVI wieku ma ona nazwę Hornok. Przypuszczalnie grzbiet górski otrzymał nazwę wtórnie od hali Ornak – dawnej hali na jego zboczach. Według etymologii ludowej, pochodzi ona od słowa orzeł (w podhalańskiej gwarze oreł), który podobno kiedyś uniósł tutaj do góry 7-letniego chłopca, a następnie upuścił go na ziemię; chłopak zabił się. Prawdziwy źródłosłów nazewnictwa hali i góry pozostaje jednak nieustalony.
Jest to boczne odgałęzienie grani głównej Tatr odbiegające od niej pomiędzy szczytami Starorobociańskiego Wierchu i Błyszcza w niewybitnym szczycie zwornikowym – Siwym Zworniku. Długi, masywny grzbiet Ornaku biegnie w kierunku północnym od Siwej Przełęczy do Iwaniackiej Przełęczy i ma kilka kulminacji, którymi są: Kotłowa Czuba (1840 m), Zadni Ornak (1867 m), Ornak (1854 m), Suchy Wierch Ornaczański (1832 m n.p.m.) Przedzielone one są niewielkimi przełęczami: Kotłowym Siodłem, Ornaczańską Przełęczą i Wyżnią Ornaczańską Przełęczą.
Ornak wznosi się ponad otaczającymi go dolinami na wysokość względną 500–700 m. Na wschodnich zboczach znajduje się dawniej wypasana Hala Ornak. Do Doliny Starorobociańskiej opada kilka żlebów: Banisty Żleb, Pośredni Żleb, Graniczniak, Żleb na Przełęcz, Żleb pod Pyszną, do Doliny Pyszniańskiej żleb Piszczałki, Ornaczański Żleb i najbardziej znany Żleb pod Banie. Żlebami tymi w zimie często schodzą lawiny.
Grzbiet Ornaku jest na znacznej długości odsłonięty, roztaczają się z niego rozległe widoki, szczególnie na pobliski Kominiarski Wierch i rejon Doliny Tomanowej i Pyszniańskiej z wznoszącymi się nad nimi szczytami Ciemniaka, Tomanowego i Smreczyńskiego Wierchu, Kamienistej oraz na Błyszcz i Starorobociański Wierch, które prezentują się stąd bardzo okazale. W czasie burzy grzbiet jest niebezpieczny.
Zbudowany jest ze skał metamorficznych z dodatkiem granitów, wierzchołek zaś i część masywu od strony północnej z kwarcytowych piaskowców. W jego masywie już od XV wieku istniały kopalnie, w których wydobywano rudy metali kolorowych, a od XVII wieku również żelaza. Góra penetrowana była od dawna przez pasterzy i górników, pierwsze odnotowane wejścia zimowe miały miejsce w 1910 r. Na porośniętym murawą grzbiecie dominuje granitolubna roślinność; obok boimki dwurzędowej i situ skuciny liczne porosty i karłowaty widłak wroniec, wiosną zakwitają obficie dzwonek alpejski, sasanka alpejska i inne tatrzańskie rośliny. Z rzadkich w Polsce roślin występuje gnidosz Hacqueta, turzyca skąpokwiatowa, przymiotno węgierskie i turzyca tęga. Na zachodnich stokach Suchego Wierchu Ornaczańskiego (Baniste) znajduje się najdalej na zachód wysunięte znane naturalne stanowisko limby w polskich Tatrach.

Za

  • /foto/9913/9913608m.jpg
    2022
  • /foto/9913/9913609m.jpg
    2022
  • /foto/9913/9913621m.jpg
    2022
  • /foto/9913/9913622m.jpg
    2022
  • /foto/9913/9913627m.jpg
    2022
  • /foto/9915/9915292m.jpg
    2022
  • /foto/10485/10485726m.jpg
    2023
  • /foto/10485/10485729m.jpg
    2023
  • /foto/10542/10542769m.jpg
    2023

Maras - zbiory prywatne

Poprzednie: Amfiteatr miejski Strona Główna Następne: Willa nr 21