Nie był to jednak jeszcze w pełni nowożytny model rezydencyjny, który w Polsce ukształtował się dopiero w epoce Wazów. W Krakowie Zygmunt Stary kontynuował przebudowę Wawelu zainicjowaną przez jego brata, wykorzystując nawet te same warsztaty: murarski, kierowany przez Eberharda Rosembergera i kamieniarski, działjący pod kierownictwem florenckiego lapicydy Francesco. Pałac króla Aleksandra, stanowiący obecnie zachodnie skrzydło rezydencji, pozostawał w stanie surowym, gdy pod koniec 1506 roku Zygmunt został obrany królem na sejmie w Piotrkowie. Po przybyciu na Wawel, władca zamieszkiwał, tak jak jego poprzednicy, w wieżowym pałacu, zwanym w źródłach Kurzą Nogą, stojącym w płn.-wsch. części zamku, podczas gdy budynek wymurowany za rządów jego brata w zachodniej części zamku wyposażano w dekoracyjny detal architektoniczny, kładziono posadzki i malowano wnętrza. Nowy pałac był już zapewne gotowy w następnym roku po koronacji Zygmunta. Zapewne niedługo po koronacji Zygmunta przystąpiono do budowy drugiego pałacu, stanowiącego północne skrzydło rezydencji królewskiej, częściowo wyburzając istniejącą tam zabudowę XIV-wieczną.Być może pierwotnie nie planowano rozbudowy pałacu aż do wieży Kurzej Nogi, realizując zresztą projekt z czasów Aleksandra. Zakładałon ukształtowanie dwuskrzydłowej rezydencji, której skrzydła zachodnie i północne przylegały by do siebie pod kątem prostym, tworząc w planie literę L. Ostatecznie wzniesiono jednak skrzydło północne w jego obecnej długości. Główny ciąg komunikacji pionowej, w formie jednobiegowej klatki schodowej, znajdował się na styku obu skrzydeł, w miejscu obecnej klatki Schodów Senatorskich. Zachowano tę samą co we wcześniejszym skrzydle zachodnim liczbę kondygnacji, na najwyższej z nich lokując wielką, reprezentacyjną salę, dobrze oświetloną przez osiem dużych okien o trójdzielnych podziałach (to właśnie późniejsza Sala Senatorska). Nowe budowle zaopatrzono w dekoracyjny detal architektoniczny,stosując charakterystyczną hierarchizację - portale i obramienia okienne pierwszych dwóch kondygnacji stanowią interesujący konglomerat późnogotyckich form wielopłaszczyznowych, krzyżujących się laskowań występujących w ościeżach i nadprożach, oraz form renesansowych, użytych do dekoracji gzymsów. Jedynie detal najwyższej, reprezentacyjnej kondygnacji wykonano wyłącznie w stylistyce włoskiego renesansu. Najbardziej okazałą pozostałością wystroju tej kondygnacji jest zachowany do dziś wykusz pałacu Aleksandra. Informacje zaczerpnięte ze źródeł pisanych pozwalają przyjąć, że w 1512 roku, gdy w Krakowie odbył się ślub Zygmunta z Barbarą Zapolya, nowy, dwuskrzydłowy człon rezydencji, składający się z tzw. pałacu Aleksandra, tworzącego skrzydło zachodnie i pałacu stanowiącego skrzydło północne, był już częściowo gotowy. Z wyjątkowo precyzyjnego i wiarygodnego źródła, jakim jest kontynuacja Rocznika Świętokrzyskiego, wiemy, że prace przy rozbudowie skrzydła północnego prowadzono w kierunku wieży Kurzej Nogi i zakończono ostatecznie w 1517 roku. Znacznie przebudowano znajdujący się w tej części wzgórza wawelskiego, trzynastowieczny pałac. Kurzą Nogę nakryto dachem wspólnym dla całego skrzydła, jednak nie ingerowano w jej wnętrza. Zrobiono to dopiero później. W latach 1527-1528 rozpoczęto modernizację Kurzej Nogi. Salę na górnej kondygnacji podzielono w połowie wysokości, likwidując gotyckie sklepienie i część wspierającego je filara. Uzyskano w ten sposób dodatkowe piętro i dostosowano tę starszą budowlę do poziomów użytkowych nowych skrzydeł pałacowych. W 1518 roku, w dwuskrzydłowej jeszcze rezydencji, odbyły się uroczystości, związane ze ślubem Zygmunta z Boną Sforzą. Funkcję wielkiej sali tanecznej wspominanej w opisie tego wesela mogła pełnić aula Regia, znajdująca się na najwyższej kondygnacji skrzydła północnego (późniejsza Sala Senatorska). W tym czasie ustabilizował się również charakter najstarszego członu rezydencji, zachodniego pałacu Aleksandra, którego pomieszczenia, tradycyjnie już, przeznaczono na mieszkanie królowej i fraucymeru.(Na podstawie: Tomasz Ratajczak "Podróże władcy i architektura. Przebudowa królewskich rezydencji za panowania Zygmunta Starego.")