Fragment dziedzińca zamku wawelskiego. Widok z kierunku północno-wschodniego na skrzydło stanowiące budynek tzw. kuchni królewskich. Dawniej w tym miejscu stały dwa budynki jednotraktowe i jeden postawiony w pobliżu Baszty Senatorskiej (Lubranki). Na osi dzielony był sienią po bokach której znajdowały się dwie kuchnie z dużymi kominami na filarach, urządzone w latach 1516-1517. W pozostałych budynkach znajdowały się: wozownia, stajnia, spichlerz, do tego mieszkania – podrządcy wielkorządców krakowskich, koniuszego i klucznika (przy samej bramie). Budynki te scalono w 1806 r. W podziemiach w latach 1916-1917 odsłaniano i zabezpieczano fragmenty romańskiej rotundy NMP (śś. Feliksa i Adaukta). Prace te realizowano pod kierunkiem architekta Adolfa Szyszko-Bohusza pierwszego dyrektora zbiorów wawelskich. W 1918 r. prowadzono prace zmierzające do nadania budynkowi odpowiednich cech stylistycznych, a pod względem funkcji przeznaczając go na pomieszczenie zbiorów Historycznego Muzeum Wawelskiego. Na fotografii widzimy częściowo przysłoniętą rusztowaniem elewację oraz jeszcze nie przykrytą więźbę dachową. Wykonano ją z beli drewnianych – inaczej niż w dachach nad skrzydłami renesansowymi gdzie wcześniej zastosowano konstrukcje stalowe. Budynek przekształcony został w 1940-1943 r. dla potrzeb generalnego gubernatorstwa. Zmiany (od 1962 r.) dotyczyły potrzeb muzealniczych. (R. Róg)