Kościół filialny Św. Barbary, wzniesiony w XIV w. był do 1456 r. synagogą żydowską, po czym dostał się w ręce katolików i został przebudowany na kościół, gruntownie restaurowany w 1870 r. Jest to budowla jednonawowa, murowana z kamienia z prezbiterium zakończonym trójbocznie, nakrytym późnogotyckim sklepieniem sieciowym, a nawą nakrytą sklepieniem krzyżowym. Zachowały się w ścianach prezbiterium kamienne sedilia, gotyckie sakramentarium, kamienna chrzcielnica z 1500 r. i barokowy ołtarz główny.