Pierwotną drewnianą budowlę kościoła zastąpiono obecną ceglaną, w stylu późnogotyckim, około roku 1516, o czym świadczy jedna z cegieł z umieszczoną na niej datą. Świątynia pełniła swoją funkcję do pożaru w roku 1833. Do dziś zachowały się jedynie mury obwodowe wraz z przyporami oraz ostrołukowymi otworami okiennymi. W 2016 roku budynek otrzymał tymczasowe zadaszenie oraz gliniane, ręcznie formowane i tradycyjnie wypalane płytki podłogowe na podmurówce wapiennej. Dalsze prace, mające na celu dostosowanie obiektu do funkcji religijnych i kulturalnych, trwają przy udziale gminy i pobliskiej parafii. Są częścią rewitalizacji jarocińskiego parku i pałacu.