Autorem rzeźby jest śląski snycerz Henryk Hartman. pośród licznych warsztatów rzeźbiarskich na Śląsku: w Lądku Zdroju, Ząbkowicach, Ziębicach, Jeleniej Górze, Świdnicy, Krzeszowie, bardzo prężnym ośrodkiem rzeźbiarskim było Bardo (niemiecka Wartha) Đ położone na styku Kotliny Kłodzkiej, Dolnego i Górnego Śląska. Tu najsłynniejszym był warsztat Hartmannów, obejmujący trzy generacje artystów.

Twórcą tego warsztatu był Antoni Hartmann mieszkający w Bardzie w pierwszej połowie XVIII wieku i realizujący zamówienia dla klasztorów kamienieckiego i henrykowskiego oraz kościołów w Kłodzku. Po nim jego warsztat przejął syn Henryk, a następnie wnuk, Jan Nepomucen, który u schyłku życia osiadł w Nysie i tam zmarł.

Najpłodniejszy spośród Hartmannów, Henryk, swą działalność rzeźbiarską rozpoczął około roku 1750. Z tego okresu pochodzą pierwsze znane jego prace, realizowane na zamówienie bogobojnych mieszczan, dla kościoła odpustowego w Bardzie. Są to zachowane do dziś, umieszczone przy filarach kościoła bardzkiego, figury świętych: Floriana, Walentego, Anny, Barbary, Jana Nepomucena, Wawrzyńca i Michała Archanioła oraz Najświętszej Marii Panny Niepokalanego Poczęcia. Ale dziełem najwspanialszym, będącym szczytowym osiągnięciem

artystycznym Henryka Hartmanna, jest prospekt organowy w tym kościele. Stanowi on monumentalne zamknięcie wnętrza świątyni od strony zachodniej. W dolnej części prospekt ma kształt potężnej arkady wysuniętej do przodu na ogromnych pendentywach, które ozdobione są malowidłami en grisaille, przedstawiającymi muzykujące putta. Malowidła są prawdopodobnie dziełem Józefa Rose, który często współpracował z Henrykiem Hartmannem.
Arkadę tę u podstaw spina wspaniała kuta krata kowalska, o fantazyjnych zawijasach kończących się pozłacanymi liśćmi oraz sylwetkami fantazyjnych, inspirowanych mitologią, smoków i groteskowych postaci.
Za kratą, bezpośrednio pod organami, znajduje się drewniany "wiatrołap" osłaniający głównie wejście, zwieńczony herbem opactwa kamienieckiego, nad którym jest płaskorzeźba przedstawiająca pielgrzyma klęczącego przez Matką Boską Bardzką. W samym chórze, okalającym około 3 tysiące piszczałek organów, piętrzy się centralna część wielowieżycowego prospektu.
Jest on obramowany falistą linią, ozdobioną dosłownie dziesiątkami rzeźb, głównie aniołków, z wielką grupą rzeźb w centrum, przedstawiającą Adorację Trójcy Świętej. Imponuje ogrom i drobiazgowość tej kompozycji. Przedstawione tam sceny wzbudzają w widzu zachwyt nad rokokową ornamentyką, która - od balustrady poczynając - wspina się ku górze setkami złoconych płomyków rocailli. Jest to dowód znakomitej snycerki, którą opanował Henryk Hartmann. Za miesięcznikiem "Śląsk".