Po pożarze kopalni Fryderyk August, podczas jej odbudowy, w roku 1882 w pobliżu uruchomiono nowy szyb wydobywczy Jacek Rudolf (wkrótce przekształcony w kopalnię). W roku 1902 wybuch kotłów parowych uszkodził pompy odwadniające i doszło do zatopienia kopalni. W kolejnych latach kopalnię i zmodernizowano (wprowadzono napęd elektryczny w miejsce parowego, zaczęto używać lokomotyw benzynowych, wzniesiono budynki nadszybia i zainstalowano nową maszynę wyciągową). Do roku 1919 kopalnia należała do Gwarectwa Jaworznickiego. Wówczas zakupiła ją spółka założona przez Jana Kantego Steczkowskiego. Już w 1921 roku kopalnia weszła w skład Jaworznickich Komunalnych Kopalń Węgla Kamiennego SA, których właścicielami były miasta Kraków i Lwów a także Polski Bank Krajowy i Polski Bank Przemysłowy. Wówczas zmieniono nazwę kopalni na Kościuszko. W latach trzydziestych niedoinwestowana kopalnia była okresowo zamykana (1932, 1934). We wrześniu 1939 kopalnia zmieniła nazwę na Rudolf Grube. W roku 1945 wraz z kopalniami Piłsudski i Jan Kanty utworzyła przedsiębiorstwo Jaworzno. W roku 1950 rozpoczęto rozbudowę zakładu (m.in. pogłębiono szyb do 292 metrów, wykonano część podszybia), która miała doprowadzić do wzrostu rocznego wydobycia do poziomu 800-900 tys. ton węgla. Na rozbudowę zakładu do roku 1955 wydano 505,8 mln złotych. W dniu 1 października 1953 roku kopalnia Kościuszko-Nowa rozpoczęła produkcję. Pierwszego stycznia 1963 roku połączono kopalnię Kościuszko z kopalnią Bierut, tworząc przedsiębiorstwo Jaworzno. W roku 2000 zakończono proces likwidacji kopalni.
/Petroniusz na podstawie www.um.jaworzno.pl, Dzieje przemysłu, Proksa Stanisław/