Niewyraźne, zalesione wzgórze Wyniosłości Działoszyńskiej, które utrzymało swoją nazwę pomimo, że dawny szczyt (kulminacja odsunięta nieco na północ od granicy miała wg map niemieckich 329 m npm.) jest przysypana zwałowiskiem nakładu kopalni węgla brunatnego. Wg pomiarów NMT pojawia się niezbyt wyraźna kulminacja k. słupka granicznego 123/8 z wysokością 335 m npm. i taką można przyjąć do aktualnej wysokości wzgórza. Otoczenie wzniesienia jest już bardzo przekształcone (zniszczone) działalnością człowieka. ...
Niewyraźne, zalesione wzgórze Wyniosłości Działoszyńskiej, które utrzymało swoją nazwę pomimo, że dawny szczyt (kulminacja odsunięta nieco na północ od granicy miała wg map niemieckich 329 m npm.) jest przysypana zwałowiskiem nakładu kopalni węgla brunatnego. Wg pomiarów NMT pojawia się niezbyt wyraźna kulminacja k. słupka granicznego 123/8 z wysokością 335 m npm. i taką można przyjąć do aktualnej wysokości wzgórza. Otoczenie wzniesienia jest już bardzo przekształcone (zniszczone) działalnością człowieka. Dawniej na Buczku znajdowały się zwierzyńce (ogrodzone) leśnictwa Wigancice ze schronem myśliwskim. Rozległa polana na zachód, na czeskich mapach z lat 50. nosiła nazwę Sikorzyniec (Ruhebänke), gdzie oznaczono także wzgórze Heidel-Berg (311 m npm.), które nie otrzymało najprawdopodobniej polskiej nazwy. Na północ od Buczka znajdowało się wzgórze Mühl-Berg (326 m npm.), które nie istnieje przysypane. Zachodnie zbocza Buczka odwadniał potok Bystrzyk i Czerwienica. Ciekawostka - po wojnie skorygowano granicę państwową na pd-zachód od Buczka zabierając z terenu Czechosłowacji ok. 10 ha lasów terenu, który na dawnych mapach nosił nazwę Odpočinek lub Závětří.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
(moose) |
|||||||||||||||||||||||||