Początki rezydencji we Wroninie nie są jasne. W 1783 roku właściciel miejscowości hrabia von Sedlnizky mieszkał w powiecie głubczyckim. Być może we Wroninie nie było jeszcze pałacu. Budynek mógł powstać w pierwszej połowie XIX wieku. Siedzibę rodzin Himml i von Oheimb doprowadzono do ruiny w czasach Polski Ludowej i ostatecznie zniszczono pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku. Wygląd rezydencji możemy częściowo odtworzyć dzięki przedwojennym widokówkom. Pałac był budynkiem murowanym z cegły, potynkowanym, założonym na planie prostokąta, podpiwniczonym, dwukondygnacyjnym, z użytkowym poddaszem, nakrytym płaskim dachem. Posiadał czteroosiową fasadę, z centralnym pozornym ryzalitem, poprzedzonym gankiem filarowym mieszczącym główne wejście. Bryłę budynku urozmaicał wydatny ryzalit i taras. Elewacje były bogato zdobione neorenesansowym i klasycystycznym detalem architektonicznym: boniowanie, opaski wokół otworów okiennych, płaskie nadokienniki, trójkątne gzymsy nadokienne, gzyms wieńczący z fryzem. Bogato zdobione wnętrza pałacu były świadkami licznych uroczystości rodzinnych. W rezydencji we Wroninie na świat przyszli m.in.: Toni Amalia Celestyna Himml (ur.1845r.), Toni Małgorzata von Oheimb (23.11.1879r.), Rudolf von Oheimb (ur.3.06.1881r.), Helena Oda von Oheimb (ur.25.06.1910r.). W pałacu odbyły się również śluby: (8.11.1904r.) Heleny Toni Małgorzaty von Oheimb z Karolem von Hauenschildem (zginął na wojnie 13.08.1916r.) i (22.08.1928r.) Fredemarie Luizy von Oheimb z Fryderykiem Walterem von Pfeil (ur. Krzyżowice 2.01.1878r., zm. Wrocław 30.09.1942r.), niemieckim konsulem w Szwecji. Dziś próżno szukać w tym miejscu śladów dawnej świetności. Za: