Zakład opiekuńczy powstały w 1904 r. prowadzony przez siostry służebniczki NMP. Zajmowały się one pielęgnowaniem chorych, starców i pomocą w kościele parafialnym. Po II wojnie światowej zakład został zlikwidowany przez państwo, a budynek upaństwowiony. Na mocy uchwały Rady Ministrów z 8 października 1973 r. budynek zakonu został zwrócony Kościołowi Rzymskokatolickiemu. W 1976 r. wprowadziły się tam siostry benedyktynki, tworząc dom zakonny św. Antoniego. Obecnie, tj. w 2021 r., budynek wystawiony jest na sprzedaż. Wzniesiony z cegły klinkierowej z zewnątrz nietynkowany, dwukondygnacyjny, kryty wysokim dachem dwuspadowym. Bryła budynku zwarta i symetryczna. Wpisany do gminnej ewidencji zabytków (nr ewidencji zabytków 36/1312).