Pałac wybudowano w latach 1840-1850 w stylu późnoklasycystycznym. Pierwszym właścicielem był Feliks Wężyk, poseł na Sejm Pruski. Na uwagę zasługuje sposób rozwiązania fasady z wielkim czterokolumnowym portykiem, zwieńczonym trójkątnym tympanonem. Fasada ujęta jest po bokach potężnymi wieżami alkierzowymi. Wewnątrz, na wprost wejścia, znajduje się salon, w którym zachowały się do dzisiaj elementy dekoracji sztukatorskiej. Wokół rozciąga się angielski park krajobrazowy. W pałacu mroczeńskim Feliks zgromadził ponad 10 tys. książek i roczników gazet. Wśród nich pierwsze wydanie „Reduty Ordona” oraz „Ody do młodości” Adama Mickiewicza.
Pod koniec XIX wieku w okresie nasilającej się akcji germanizacyjnej, trudności finansowe potomków Feliksa Wężyka spowodowały, że pałac został przejęty przez Komisję Kolonizacyjną, a majątek rozparcelowano.

W 1905 r. w pałacu utworzono szkołę żeńską, gdzie "kształcą pielęgniarki zdrowia dla wsi, i gdzie wszystkie kobiety nauczają hygieny i pielęgnowania dzieci". Po pierwszej wojnie szkołę przeniesiono do Reichenbach.
Z okresu dwudziestolecia międzywojennego nie ma bliższych informacji o pałacu. Znajdował on się wówczas w rękach niemieckiej rodziny von Kerstenów. Z czasów drugiej wojny światowej i okupacji hitlerowskiej zachowały się pogłoski o próbach stworzenia przez Niemców obozu jenieckiego w pałacu. Takie podejrzenia budziło ogrodzenie z drutu kolczastego, którym otoczono budynek i park.

Po zakończeniu działań wojennych budynek został przekazany władzom oświatowym powiatu kępińskiego. Od 1945 roku w budynku tym mieściła się szkoła podstawowa, w 1975 roku powołano zbiorczą szkołę gminą, potem gimnazjum a obecnie znajduje się Szkoła Podstawowa.