Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść

 
 
 
  ID: 9551790

Leonard Sempoliński



 
Leonard Sempoliński (ur. 4 listopada 1902 w Warszawie, zm. 28 października 1988 tamże) – fotograf, malarz, jeden z członków założycieli Związku Polskich Artystów Fotografików (nr legitymacji 12). W 1957 roku otrzymał tytuł Excellence FIAP (EFIAP)
Dzieciństwo i młodość spędził w warszawskiej, robotniczej dzielnicy Wola[2]. W czasie I wojny światowej, dla utrzymania rodziny, zajmował się wyrabianiem drewnianych łyżek. Fotografować zaczął w wieku 15 lat.
W 1917 ukończył Szkołę Towarzystwa Kredytowego ...
Leonard Sempoliński (ur. 4 listopada 1902 w Warszawie, zm. 28 października 1988 tamże) – fotograf, malarz, jeden z członków założycieli Związku Polskich Artystów Fotografików (nr legitymacji 12). W 1957 roku otrzymał tytuł Excellence FIAP (EFIAP)
Dzieciństwo i młodość spędził w warszawskiej, robotniczej dzielnicy Wola[2]. W czasie I wojny światowej, dla utrzymania rodziny, zajmował się wyrabianiem drewnianych łyżek. Fotografować zaczął w wieku 15 lat.
W 1917 ukończył Szkołę Towarzystwa Kredytowego m.st. Warszawy na Woli, a następnie podjął studia w Szkole Sztuk Pięknych pod okiem Władysława Skoczylasa. Przerwał je w roku 1920, zgłaszając się na ochotnika do wojska, z chęcią udziału w wojnie polsko-bolszewickiej.
W latach 1922 i 1923 uczęszczał do Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych im. Wojciecha Gersona. Między rokiem 1918 a 1936 pracował w różnych zakładach warszawskich jako elektrotechnik, zakładając m.in. linie telefoniczne, a w latach 1936–1942 jako kierownik techniczno-gospodarczy w spółce „Franaszek”, zajmującej się handlem materiałami fotograficznymi[2]. W tym czasie fotografią zajmował się jedynie amatorsko. Oficjalną karierę fotograficzną rozpoczął w roku 1938, biorąc udział w zorganizowanej przez Jana Bułhaka wystawie „Piękno Wilna i Ziemi Wileńskiej”.
II wojnę światową przeżył w Warszawie, a powstanie warszawskie na Starym Mieście[3]. Był tam świadkiem eksplozji „czołgu pułapki” na ul. Kilińskiego i uczestniczył w grzebaniu szczątków ofiar[4]. Po upadku Starego Miasta trafił do obozu przejściowego przy kościele św. Stanisława Biskupa[3], a stamtąd do obozu przejściowego w Pruszkowie. Po uwolnieniu przebywał na krótko w Podkowie Leśnej. Wrócił do Warszawy 18 stycznia 1945 i zamieszkał wraz z rodziną na warszawskiej Pradze. W lutym 1945 uzyskał zezwolenie na fotografowanie zniszczonego miasta.
W dniu 10 lutego 1946 w mieszkaniu Sempolińskiego przy ulicy Walecznych 27 na Saskiej Kępie zawiązał się Polski Związek Artystów Fotografików, przekształcony później w ZPAF. Tam też nowe stowarzyszenie miało swoją tymczasową siedzibę. W 1947 Leonard Sempoliński założył Polskie Towarzystwo Fotograficzne. Krótko potem zamknął swój sklep i podjął pracę w Warszawskich Zakładach Fotochemicznych. Zrezygnował z niej po niedługim czasie na rzecz samodzielnej działalności artystyczno-fotograficznej. W latach 1951–1956 pełnił funkcję prezesa ZPAF.
W swojej karierze fotograficznej podejmował różną tematykę: tworzył dokumentację fotograficzną wielu miast i ich okolic, realizował cykle krajobrazowe, zajmował się fotografią reportażową, eksperymentalną i artystyczną. Oprócz tego malował, rysował, konstruował radia i aparaty fotograficzne. W fotografii był zwolennikiem realizmu, stawiając przed nią zadanie odtwarzania świata takim, jakim jest. Rozgłos przyniosła mu jego pierwsza indywidualna wystawa w 1969 r., prezentująca cykl fotografii ruin Warszawy w 1945. Kontrapunktem dla niej stał się cykl ilustrujący odbudowywaną i budowaną na nowo Warszawę: Stare Miasto, Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową i Pałac Kultury i Nauki. W latach 60. i 70. powstały niezwykle dziś cenne serie fotografii, obecnie najczęściej już nieistniejących, peryferyjnych, ubogich dzielnic Warszawy.
Wikipedia.
Pokaż więcej Pokaż mniej
 

  • Data: 1960-1965
    komentarze: 0
    Plac Wolności w Hrubieszowie. Fot. L. Sempoliński.
  • Data: 1960-1969
    komentarze: 0
    Bydgoszcz - stare spichrze. Fot. Leonard Sempoliński.
  • Data: 1962
    komentarze: 0
    Rynek w Lwówku Śląskim; fot. L. Sempoliński.
  • Data: 1962
    komentarze: 0
    Pałac w Nieborowie. Fot. L. Sempoliński.
  • Data: 1968
    komentarze: 0
    Zabudowa ul. Marii Skłodowskiej-Curie w Białymstoku. Na pierwszym ...
  • Data: 1968
    komentarze: 0
    Klasztor podominikański w Sejnach. Fot. L. Sempoliński.
  • Data: 1968
    komentarze: 0
    Drohiczyn. Barokowy kościół i kolegium popijarskie (XVIII w.). ...
  • Data: 1968-1972
    komentarze: 0
    Gąbin. Fragment Rynku. Fot. L. Sempoliński.
  • Data: 1980
    komentarze: 0
    Baszta zamkowa..Fot.L.Sempoliński.