Kościół mógł powstać w początkach II chrystianizacji Polski za czasów Kazimierza Odnowiciela.
Kościół został wzniesiony jako budowla obronna o grubych murach i wysoko podniesionych oknach. Brak baszty frontowej i śladów strzelnic w kościele wskazuje, iż oblężeni bronić się tu nie mogli, a jedynie mogli szukać tu schronienia. Czy się obronili w 1241 r., kiedy ziemię siewierską najechali Tatarzy, tego nie wiemy. Jest to kościół romański, jednonawowy z półkolistą absydą, orientowany a więc zbudowany na osi wschód-zachód. W rzucie poziomym posiada kształt prostokąta o wymiarach 9,0 x 5,9 m. Wchodzi się do niego jedynymi drzwiami od strony zachodniej. W murach znajdują się wąskie okna z glifami o świetle 0,15 m i 1,40 m wysokości. Okna te są tak wąskie, że człowiek nie może się przez nie przecisnąć. Kościół nie posiada zakrystii.
Źródło - strona parafii