MENU
Sosnowiec. Huta Katarzyna.

Dodał: McAron° - Data: 2021-09-29 17:44:08 - Odsłon: 152
Lata 1905-1909


Huta została wybudowana w latach 1881-1883 przez górnośląski koncern Vereinigste Koenigs und Laudahutte na części gruntów wsi Sielec zakupionych od spadkobierców hrabiego Renarda, sąsiedzko do powstających zakładów Huldschinsky'ego . Huta nie miała własnej osobowości prawnej, ani statutu i była prowadzona przez firmę macierzystą na podstawie koncesji wydanej przez władze carskie. Początkowo obejmowała tylko stalownię walcownię oraz młotownię, gdzie przetwarzano surówkę importowaną ze Śląska. W latach 1890 i 1895 zbudowano w niej dwa wielkie piece. Koncern Zjednoczone Huty Królewska i Laura, właściciel Huty Katarzyna wybudował w latach 1895-1905 osiedle dla robotników huty. W 1902 uruchomiono przyzakładową szkołę. 9 lutego 1905 roku demonstrujących pod bramami huty robotników zaatakowało wojsko carskie - zginęło 38 demonstrantów, a blisko 150 zostało rannych. Na początku XX wieku zatrudnienie wynosiło około 1500 osób, a tuż przed I wojną światową około 2000 osób. Wyroby huty zyskały uznanie na światowych wystawach m.in. w Nowym Jorku, Paryżu, Hamburgu, Kijowie. Podczas I wojny światowej zakład uległ niemal całkowitemu zniszczeniu. W okresie międzywojennym Huta Katarzyna pod swoją nazwą zajęła się produkcją żeliwnych walców hutniczych przeznaczonych dla walcowni, taśm, kształtowników, rur stalowych i gorących blach. Istniejąca po sąsiedzku rurkownia Huldczyńskiego (początkowo jako Towarzystwo Akcyjne Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza S.A. wyspecjalizowała się w produkcji rur bez szwu (ciągnionych na zimno). W 1923 roku huta Katarzyno została nabyta przez Modrzejowskie Zakłady Górniczo-Hutnicze, które potem po przekształceniu występowały pn. Zjednoczone Zakłady Sosnowieckich Hut Żelaznych Modrzejów-Handtke SA.
Podczas II wojny światowej huta uległa dewastacji. Rozebrano jeden z wielkich pieców w hucie noszącej wtedy nazwę Osthutte. Niemcy w jednej jej części rozpoczęli produkcję części do łodzi podwodnych.

Po II wojnie światowej oba sosnowieckie zakłady zostały znacjonalizowane i poniesiono znaczne nakłady inwestycyjne by odbudować ich moc produkcyjną. Rozebrano drugi z wielkich pieców w Hucie Katarzyna. W 1948 nastąpiło pierwsze połączenie obydwu zakładów i nadano in nazwę Dąbrowskie Zakłady Hutnicze - Huta Sosnowiec. Jednak po pięciu latach w 1953 rozłączono je nadając Hucie Katarzyna nazwę Huty im. Mariana Buczka, a Zakładom Huldczyńskiego pozostawiając nazwę Huta Sosnowiec. Po kolejnych latach zmieniono warunki organizacyjne i w 1961 przyłączono do Huty im. Mariana Buczka Hutę Sosnowiec i tak pozostało już do 1995. Zakłady miały wprawdzie wspólną nazwę Huta im. Mariana Buczka ale rozgraniczano, że dawna Huta Katarzyna to zakład „H” natomiast dawne Zakłady Huldczyńskiego to zakład „P”.

W 1995 w ramach Programu Powszechnej Prywatyzacji, Huta im. M. Buczka została przekształcona w jednoosobową Spółkę Skarbu Państwa i przyjęła nazwę Huta Buczek S.A. Od 1995 do 2003 r. z Huty Buczek S.A. wyodrębniono kilka mniejszych jednostek oraz nadrzędną Technologie Buczek S.A. W 1997 roku właścicielem został IV NFI Progress, który miał w planach dokapitalizowanie spółki i wprowadzenie na giełdę. W 2002 w celu przezwyciężenia trudnej sytuacji finansowej huta opracowała indywidualny biznes plan operacyjny restrukturyzacji - przewidywał on koncentrację działań przedsiębiorstwa na produkcji rur kalibrowanych ze szwem do zastosowań specjalnych, wykonanych z taśmy stalowej powlekanej aluminium lub galwanizowanej. Program też zakładał redukcję liczby pracowników. W tym roku zmieniono nazwę na Technologie Buczek, której organizacyjnie podporządkowano Wydział Produkcji Walców, późniejszą Hutę Buczek Sp. z o.o. W Technologii Buczek realizację planu rozpoczęto dopiero w 2004 roku, czyli po terminie do którego można było wykorzystać przepisy, w efekcie czego huta pozostała z nie zrestrukturyzowanymi finansami, co spowodowało spiralę zadłużenia. Plany wprowadzenia na giełdę nie zostały zrealizowane a właścicielem większościowym Technologii Buczek w upadłości w 2003 został Górnośląski Fundusz Restrukturyzacyjny (78 proc. udziałów), spółka należąca do Funduszu Górnośląskiego. Odrzucona została oferta załogi, która zamierzała utworzyć spółkę pracowniczą. Po wyborze inwestora związkowcy zakończyli jednak trwający od kilku tygodni protest.

Na przełomie 2000 - 2006 wydzielono z Technologii Buczek wydzielono cztery spółki córki:
- Buczek Automotive Sp. z o.o. (pierwotnie o nazwie P.U.R.M. - Przedsiębiorstwo Usług Remontowo-Mechanicznych „REMEBUD” Sp. z o.o.),
- Huta Buczek Sp. z o.o. - która była wydzielonym z przedsiębiorstwa TB zakładem produkcji walców hutniczych,
- Buczek – HB – Zakład Produkcji Rur Sp. z o. o. - świadczącą usługi w zakresie produkcji rur ciągnionych oraz wykrawania,
- SAMKOL - świadczącą usługi transportowe.
Restrukturyzacja nie przyniosła rezultatów przewidywanych w planie restrukturyzacji i zakończyła się w 2006 r. samą zaś spółkę Technologie Buczek sąd postawił w stan upadłości likwidacyjnej w sierpniu 2006 z powodu wielomilionowego zadłużenia. Tereny po Hucie Buczek kupiła poznańska spółka Quamiro, która w 2017 zwróciła się do Urzędu Miejskiego w Sosnowcu o wydanie pozwolenia na wyburzenie dziewiętnastu obiektów Huty Buczek przy ul. Staszica 29 (sektor pomiędzy ul. Skautów, ul. Fabryczną a ul. Staszica). W 2019 rozpoczęto rozbiórkę budynków huty (hale). Z wyburzenia ocalały budynki biurowe przy ul. Staszica oraz zabytkowa wieża - relikt po windzie parowej.
O warunki zabudowy na tym terenie starała się firma Panattoni Europe, która na tym terenie planuje postawić magazyny. Miasto wydało warunki zabudowy ale Samorządowe Kolegium Odwoławcze cofnęło ją dlatego spółka zaskarżyła tą decyzję, a 12.03.2021 Wojewódki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę a za nim skargę odrzucił również Naczelny Sądu Administracyjny. W październiku 2021 firma Panattoni ponownie wystąpiła do UM Sosnowiec o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla centrum logistycznego.

(moose za wikizaglebie.pl )

  • /foto/9290/9290941m.jpg
    1905 - 1910
  • /foto/10240/10240345m.jpg
    1905 - 1910
  • /foto/7792/7792032m.jpg
    1910 - 1920
  • /foto/7587/7587066m.jpg
    1920 - 1940

www.delcampe.net

Poprzednie: Kamienica nr 96 Strona Główna Następne: Dom nr 18