 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pałac stoi na miejscu XVII-wiecznego dworu Leszczyńskich. W 1714 roku właścicielami tej posesji stali się Potoccy. Budynek został wzniesiony ok. 1740 dla architekta saskiego Jana Zygmunta Deybla[1]. Początkowo pałac składał się z trzech oddzielnych pawilonów, które później połączono. Po Deyblu właścicielem pałacu był m.in. Wojciech Lobert, burmistrz Starej Warszawy. W latach 80. XIX wieku jego wnętrze i fasada zostały przebudowane w stylu neoklasycystycznym. W 1789 właścicielem pałacu został bankier ...
Pałac stoi na miejscu XVII-wiecznego dworu Leszczyńskich. W 1714 roku właścicielami tej posesji stali się Potoccy. Budynek został wzniesiony ok. 1740 dla architekta saskiego Jana Zygmunta Deybla[1]. Początkowo pałac składał się z trzech oddzielnych pawilonów, które później połączono. Po Deyblu właścicielem pałacu był m.in. Wojciech Lobert, burmistrz Starej Warszawy. W latach 80. XIX wieku jego wnętrze i fasada zostały przebudowane w stylu neoklasycystycznym. W 1789 właścicielem pałacu został bankier Piotr Blank, zaś w latach 1790-1820 – Działyńscy. Ignacy Józef Działyński stworzył tu bibliotekę i zgromadził zbiory dzieł sztuki. Pałac został zniszczony podczas powstania warszawskiego w 1944. Odbudowano go po wojnie. Utworzono tam wtedy Młodzieżowy Dom Kultury. Budynek należy do parafii ewangelicko-reformowanej i jest wynajmowany jako powierzchnia biurowa.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|