Cerkiew wzniesiono w latach 1900–1902 według projektu Józefa Dziekońskiego z przeznaczeniem na świątynię szpitalną dla prawosławnych pacjentów i lekarzy pobliskiego Szpitala Dzieciątka Jezus oraz innych warszawskich szpitali.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę cerkiew została sprofanowana, a następnie w jej budynku prowizorycznie zorganizowano kościół rzymskokatolicki. Ostatecznie świątynię wyburzono w ramach akcji rewindykacji cerkwi w II RP. Świątynia wyróżniała się na tle powstałych ...
Cerkiew wzniesiono w latach 1900–1902 według projektu Józefa Dziekońskiego z przeznaczeniem na świątynię szpitalną dla prawosławnych pacjentów i lekarzy pobliskiego Szpitala Dzieciątka Jezus oraz innych warszawskich szpitali.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę cerkiew została sprofanowana, a następnie w jej budynku prowizorycznie zorganizowano kościół rzymskokatolicki. Ostatecznie świątynię wyburzono w ramach akcji rewindykacji cerkwi w II RP. Świątynia wyróżniała się na tle powstałych w tym samym okresie obiektów tego typu, gdyż reprezentowała nietypowy styl neoromański, który ówczesna warszawska prasa opisywała jako średniowieczny nadwiślański a nie narodowy rosyjski. Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy posiadała jedną półokrągłą kopułę umieszczoną na ośmiobocznym przeszklonym bębnie. Wzniesiona została na planie krzyża greckiego z tryforium dzwonnicy ponad głównym wejściem, w którym znajdowały się trzy dzwony. Cerkiew zbudowano, podobnie jak kaplicę Dzieciątka Jezus, z czerwonej cegły, a jej wyposażenie było bardzo skromne. Niewielki budynek cerkwi był przeznaczony dla równoczesnego uczestnictwa w nabożeństwie około 300 wiernych. Za Wikipedią |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (dawna) na innych fotografiach | ||