Dom pochodzi z zabudowy małego miasteczka i jest jednym z najpiękniejszych pod względem architektonicznym obiektów w skansenie. Wyróżnia się charakterystycznym półszczytowym dachem oraz wejściem z półkolistym nadprożem i ozdobnymi profilowanymi zastrzałami (elementy łączące słup z leżącą na nim belką). Dom wybudowany został w 1800 roku (data na belce) przez Jana Wójcika. To budynek dwutraktowy, szerokofrontowy. Składa się z sieni, izby dużej, izby małej oraz komory. Bielone ściany wykonane są z połowizn i belek ciosanych w konstrukcji węgłowej z ostatkami. W dużej izbie zwraca uwagę potężna belka z drewna modrzewiowego, zwana „siestrzanem”, podtrzymująca belki stropowe. W sieni zachowana została polepa, a także piece kuchenne kaflowe z ogrzewaczami. Odtworzono tu wnętrza mieszkalne z okresu dwudziestolecia międzywojennego, wykorzystywane przez wielodzietną, utrzymującą się głównie z pracy na roli, rodzinę z małego miasteczka. Skrzynię, gdzie przechowywano wiano i najcenniejszą odzież, zastąpiła prosta komoda, na której ustawiono przedmioty kultu, tworzące tzw. „święty kąt”. W kredensie znajdują się naczynia fabryczne wykonane z porcelany i szkła, które w Ćmielowie stosunkowo wcześnie wyparły gliniane garnki glazurowane i „siwaki”. Dawid Galus źródło Muzeum Wsi Kieleckiej.