Wzniesiony w końcu XIII w. był przebudowany w pocz. XVI i w XVII w. Od czasu reformacji do 1945 służył ewangelikom. Jest orientowany, murowany, jednoprzestrzenny na planie prostokąta, z kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym. Na zewnątrz ozdobą kościoła jest szczyt wschodniej elewacji z późnogotycką, ceramiczną dekoracją maswerkową.