Nowe Zoo w Poznaniu – drugi pod względem powierzchni ogród zoologiczny w Polsce, założony w 1974 roku na Białej Górze, wschodnim klinie zieleni Poznania. Zajmuje obszar 120,68 ha usytuowanych na pagórkowatym terenie leśnym z sześcioma rozległymi stawami o łącznej powierzchni ponad 13 ha, stanowiąc naturalne siedlisko fauny krajowej. Nowe Zoo słynie z kolekcji ptaków drapieżnych oraz sów, która należy do jednej z najbogatszych w Europie. Ogród otwarto w setną rocznicę powstania Starego Zoo przy ul. Zwierzynieckiej, z którym tworzy integralną całość jako Ogród Zoologiczny w Poznaniu. Już przed I wojną światową okazało się, że lokalizacja Starego Zoo uniemożliwia jego dalszy rozwój terytorialny. Wielokrotne starania o translokację całego ogrodu zoologicznego (do której nigdy nie doszło) na większy odpowiedniejszy teren, ostatecznie zakończyły się w latach sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to ruszyły prace nad przygotowaniem budowy całkiem nowej placówki w oparciu o nową lokalizację. W 1967 roku powołano Społeczny Komitet Budowy Nowego Zoo, mający za zadanie gromadzenie środków finansowych. Trzy lata później zaczęła się budowa Nowego Zoo. 16 września 1974[3] roku otwarto dla publiczności pierwszą część terenu. Pierwszymi zwierzętami prezentowanymi w Nowym Zoo były jelenie europejskie, daniele, wielbłądy, lamy i gwanako andyjskie. W 1978 roku powstał pawilon insektarium prezentujący owady, pajęczaki i mięczaki. W 1995 roku otwarto pierwszy w Polsce Pawilon Zwierząt Nocnych, a także sprowadzono po raz pierwszy w historii ogrodu nosorożca.
Źródło: Wikipedia
/Petroniusz/