Wieś wymieniana jest jako „Kargov” w 1194 roku następnie z datą 1243 r. w Kodeksie Dyplomatycznym Małopolski. Nazwa pochodzi od staropolskiego wyrazu „kargol” oznaczającego wtedy powykręcany pień drzewa lub połamanego (powykręcanego) człowieka. Kolejne wzmianki pochodzą z1262 roku (Kodeks Dyplomatyczny Polski) oraz z roku 1325-1327 w Monumenta Poloniae Vaticana. Wieś wspomniana też przez Jan Długosza. Według tradycji miał się urodzić bł. mistrz Wincenty Kadłubek.
Kościół w Kargowie zbudował król Kazimierz Wielki, ale ostatecznie został on przebudowany po II wojnie światowej – podczas odbudowy po zniszczeniach wojennych. Kościół w Kargowie – podobnie jak wiślicka bazylika, był jednym z kościołów ekspiacyjnych fundowanych przez Kazimierza Wielkiego za zamordowanie ks. Marcina Baryczki (którego król kazał utopić w Wiśle). Pierwsza informacja źródłowa o kościele i parafii pochodzi z 1326 r., a kościół zbudowany przez króla był zapewne drugi z kolei.
Na podstawie dostępnych źródeł uważa się, że pierwszy drewniany kościół istniał w obecnym miejscu już w XIII w. W 1326 r. Kragów na pewno był już parafią, a jej pierwszym wspomnianym w historii plebanem był Bogusław. Istotna zmiana nastąpiła w XIV w. za czasów Kazimierza Wielkiego, który spełniając akt pokuty po zamordowaniu ks. M. Baryczki, ufundował kościół murowany w bliskości Stopnicy. Kościołowi patronował św. Władysław.
Murowana świątynia, wyposażona w trzy ołtarze, podlegała licznym przeobrażeniom, ale dotrwała do czasu gruntownego remontu i przedłużenia w 1937 r. Zburzony podczas II wojny światowej i, pomimo ubóstwa mieszkańców i trudnych czasów, odbudowany w latach 1958-1966 na planie przedwojennego kościoła, został konsekrowany przez bpa Jana Jaroszewicza w 1966 r. Od czasu odbudowy świątynia kargowska nosi tytuł Matki Bożej Częstochowskiej.
Za