Pierwsze plany budowy żołnierskiego cmentarza przy ul.Grabiszyńskiej powstały w 1947 roku. Projekt cmentarza opracował Roman Feliński. Później władze miały trochę inną koncepcję; mianowicie chciały wybudować cmentarz przy ulicy Karkonoskiej, naprzeciwko cmentarza żołnierzy radzieckich, jednak wysokie koszty inwestycji doprowadziły do powrotu do wcześniejszej koncepcji. Od 1951r. zaczęto pochówek ofiar wojny. Na początku pochowano jeńców wojennych więzionych w Bielawie i Pieszycach w latach 1940-41, następnie robotników przymusowych pracujących w Festung Breslau w 1945 ( ich ciała przetransportowano z wielu miejsc dotychczasowego pochówku np. z pl. Staszica czy Parku Szczytnickiego). W latach 1952-58 na cmentarz przeniesiono zwłoki żołnierzy II Armii WP. Ostatnimi pochowanymi byli Polacy zabici w obozach śmierci rozlokowanych na Dolnym Ślasku oraz ci, którzy zginęli w czasie ewakuacji tych obozów, w czasie tzw. marszów śmierci.W latach 60 władze zmieniły znowu koncepcję wyglądu cmentarza (rozbudowa). Postanowiono również zmienić jego oprawę plastyczną. W tym celu nowe projekty stworzyli artyści wrocławscy Łucja Skomorowska -Wilimowska (rzeźbiarka) oraz architekci Tadeusz Teller i Józef Sztajer. Cmentarz ze względu na monumentalność nowego projektu postanowiono przenieść na pobliskie gruzowisko, które zaadaptowano do nowych celów w latach 1968-70. Cmentarz ma dosyć ciekawą konstrukcję odwołującą się do symboliki związanej z zwycięstwami wojska polskiego. Szczątki pochowano w mogiłach zbiorowych na planie skrzydła husarskiego. Mogiły połączono mieczami grunwaldzkimi. W 1972r. powstały schody prowadzące na szczyt wzgórza-kurhanu. W 1979 r. wznisiono na wzgórzu pomnik o wysokości 23 metrów projektu Łucji Skomorowskiej (wykonany z betonu i stali) . Pomnik to dwa skrzydła husarskie z płaskorzezbami przedstawiającymi sylwetki żołnierzy. (bard)

Pierwotnie cmentarz znajdował się w Parku Grabiszyńskim . W 1967 został przeniesiony na wzgórze.