Eklektyczna kamienica stanowi integralny element zabudowy ul. Armii Krajowej i jest reprezentatywnym przykładem miejskiego budownictwa mieszkalnego w Opolu z przełomu XIX i XX wieku.
Historia
Budynek powstał na początku XX w. przy dawnej ul. Groß-Strehlitzerstraße, która zaczęła się rozwijać po 1845 r., kiedy to doprowadzono do Opola linię kolejową relacji Wrocław-Tarnowskie Góry. W książce adresowej miasta z 1902 r. pod tym adresem zapisano „Plac budowy”. Kamienicę wzniesiono w latach 1902-1903. Była to inwestycja niejakiego Wolffa. W 1909 r. kamienica była własnością Józefa Staletz'a, a w 1926 r. należała do Marii Rüter. W budynku mieszkali przede wszystkim pracownicy kolei – urzędnicy, rzemieślnicy i robotnicy. Po zakończeniu II wojny światowej kamienica przeszła na własność Skarbu Państwa. Po 1945 r. wykonano drobne remonty i dokonano nowego podziału mieszkań. W 2001 r. wpisano obiekt do rejestru zabytków województwa opolskiego.
Opis
Kamienica zlokalizowana jest w śródmieściu Opola, w jego południowo-wschodniej części. Jest budynkiem narożnym usytuowanym u zbiegu ulic Armii Krajowej i Dubois. Leży w niewielkiej odległości od targowiska miejskiego oraz na pd.– zach. od dworca kolejowego Opole Główne. Od zachodu przylega do niej zabudowa północnej pierzei ulicy Armii Krajowej, a od północy wewnętrzne podwórko. Czterokondygnacyjny budynek wzniesiono w stylu eklektycznym na rzucie w kształcie litery „L” z nieznacznie wysuniętymi ryzalitami bocznymi w elewacjach frontowych i ściętym narożem u zbiegu ulic. Jest to obiekt murowany z cegły, podpiwniczony, zwieńczony dachem płaskim i pulpitowym od strony ulic, krytym dachówką. W połaci dachowej ma sześć facjat o wykroju trójkąta, przykrytych osobnymi daszkami. Parter i elewacje tylne otynkowano, wyżej znajdujące się kondygnacje kamienicy olicowano cegłą elewacyjną. Elewacja frontowa znajduje się od ul. Armii Krajowej i Dubois. Dziesięcioosiowa elewacja południowa (frontowa), artykułowana jest wyodrębnioną strefą cokołową, gzymsem kordonowym na linii stropu pierwszej kondygnacji, gzymsem podokiennym drugiej kondygnacji i gzymsem podokapowym. Dodatkowo, fasadę dzielą pionowe i poziome, tynkowane pasy, oddzielające ryzality. Okna są prostokątne ujęte w profilowanych obramieniach. W parterze nad oknami znajdują się półokrągłe naczółki i zworniki. W II kondygnacji, w polach naczółków widoczny jest motyw muszli. W ściętym narożniku w II i III kondygnacji znajdują się balkony z metalową balustradą w formie siatki wybrzuszonej na zewnątrz. Warta uwagi jest umieszczona nad oknem III kondygnacji secesyjna, stylizowana głowa kobiety umieszczona w trójkątnym naczółku. Elewacja frontowa od strony ul. Dubois jest siedmioosiowa – o podziałach analogicznych jak elewacja przy ul. Armii Krajowej. Elewacja tylna jest pięcioosiowa, bezstylowa, bez podziałów. W osi skrajnej znajduje się wejście do budynku z drewnianymi drzwiami jednoskrzydłowymi. Wnętrze kamienicy jest dwutraktowe, bezstylowe, przebudowane. Obiekt jest zamieszkany, dostępny dla zwiedzających.
Oprac. Joanna Banik, OT NID w Opolu, 17.07.2018 r.
Źródło: (CC BY-NC-ND 3.0)