 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Legenda głosi : miejscu, gdzie stoi kapliczka znajdowało się „miejskie pole”, które rozciągało się po obu stronach „Gościńca Piotrkowskiego”, dzisiaj ulicy Piotrkowskiej. W 1863 r. ziemia ta stała się własnością włościan z pobliskiego Gorzałkowa, dziś jest to dzielnica Opoczna. Na początku lat 60-tych XIX w. w stolicy odbywały się wielkie patriotyczne manifestacje na rzecz uwolnienia Ojczyzny, często znaczone rozlewem polskiej krwi. Te wydarzenia upamiętniano wznosząc krzyże i kapliczki. Opisywany ...
Legenda głosi : miejscu, gdzie stoi kapliczka znajdowało się „miejskie pole”, które rozciągało się po obu stronach „Gościńca Piotrkowskiego”, dzisiaj ulicy Piotrkowskiej. W 1863 r. ziemia ta stała się własnością włościan z pobliskiego Gorzałkowa, dziś jest to dzielnica Opoczna. Na początku lat 60-tych XIX w. w stolicy odbywały się wielkie patriotyczne manifestacje na rzecz uwolnienia Ojczyzny, często znaczone rozlewem polskiej krwi. Te wydarzenia upamiętniano wznosząc krzyże i kapliczki. Opisywany obiekt pochodzi
Pokaż więcej
Pokaż mniej
z tego właśnie okresu. Ufundowany został przez Opocznian na gruncie miejskim. Z chwilą uwłaszczenia, kapliczka wraz z polem, przypadła Bugajom z Gorzałkowa, którzy opiekowali się nią. W 1898 r. Franciszek Bugaj sprzedał ziemię tę Towarzystwu Akcyjnemu Fabryki Cementu Opoczno, zaznaczając jednak, że grunt na przestrzeni 6 m. wokół kapliczki to „ziemia Pana Boga” i nie podlega transakcji. Była to miejscowa tradycja przestrzegana w owym czasie. Właściciele fabryki, niezgodnie z klauzulą zawartą w akcie notarialnym, przekroczył tę granicę i wybudował dom mieszkalny oraz drogę dojazdową do fabryki. W okresie międzywojennym synowie pana Bugaja, Roch i Jan, opiekowali się kapliczką (bielili ją, wyrywali chwasty wokół).Opiekę nad obiektem sprawowali również robotnicy z „Cementówki”, którzy po zakończeniu II Wojny Światowej doprowadzili energię elektryczną. Zainstalowali, w znajdującej się od frontu wnęce z kopią obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, czerwoną lampkę, która paliła się dniami i nocami. Dopiero na początku lat pięćdziesiątych XX w. władze komunistyczne odcięły dopływ prądu. Były to czasy nieprzychylne dla tego typu obiektów i kapliczka przez wiele lat niszczała. Dopiero członkowie Solidarności działający przy Opoczyńskich Zakładach Materiałów Ogniotrwałych (taką nazwę fabryka przybrała po II Wojnie Światowej) odnowili ją na własny koszt. Otynkowana, pomalowana, z wypełnionymi na nowo wnękami, została latem 1981 r. poświęcona przez ks. kan. Piotra Jaroszka. Na początku lat 80-tych XX w. wybudowano blok mieszkalny wchodząc na zastrzeżone w dokumentach „6 m”. W 1981 r. krótko przed oddaniem bloku jadąca tyłem wywrotka uderzyła w kapliczkę i przewróciła ją. Poruszenie, jakie fakt ten wywołał, spowodowało, że firma budowlana bez zwłoki na własny koszt nareperowała kapliczkę. Jednak osoby znające obiekt wcześniej twierdzą, że obiekt został wyremontowany niezbyt dokładnie. O okolicznościach powstania kapliczki krążą różne przekazy.1) Bogaty gospodarz z Gorzkowa, który użytkował tę ziemię, posłał do pracy parobka w Święto Matki Boskiej. Parobek zmarł na polu. Dręczony wyrzutami sumienia gospodarz postawił tę kapliczkę.2) W latach 1860 – 1864 panowała w Opoczyńskim epidemia zbierająca bogate „żniwo śmierci”. Świadczą o tym liczne zgony zapisane w Księdze Zmarłych Parafii Rzymsko – Katolickiej p.w. św. Bartłomieja w Opocznie. Kapliczka powstała jako wotum błagalne o przetrwanie tej epidemii, ufundowana przez bogatego gospodarza z Gorzałkowa. |
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|