Informacja o stawie Wierchen Teich pojawia się w źródłach do historii Śląska ("Sammlung Schlesischer Geschichtschreiber" Gustava Adolfa Stenzela, 4.Band. Breslau 1850 w części dotyczącej protokołu z likwidacji długów księcia Henryka z Wrocławia, z dn. 17.02.1585 r.). O stawie Würcheteich na potoku Kałużnik (Krebsbach) o niebagatelnej powierzchni 650 ha w roku 1817 wspomina Walter Stein w "Der Landkreis Liegnitz in Niederschlesien" z 2007 r. s. 53. Wraz z jeziorem/stawem w Kunicach stanowił dobro książęce i oprócz zaopatrzenia w ryby miał służyć także jako ochrona przeciwpowodziowa - o czym wspomina Gottlob Leonhardi "Erdbeschreibung der Preußischen Monarchie", Tom 2 z 1792 r. s. 314. Jezioro-staw w Wierzchowicach zaczęło wysychać w miarę regulowania Odry po 1819 roku (w konsekwencji Protokołów Bohumińskich). Pod koniec lat 80. XIX w. już nie było go na mapach. Wg Christiana Friedricha Emanuela w "Geographisch-statistisches Handbuch über Schlesien und die Grafschaft Glatz", Tom 1 z 1817 r. s. 38 i dalsze staw miał mieć powierzchnię 2600 morg (morga pruska mała - magdeburska 0,2553 ha, zatem 663 ha - dla porównania największe w województwie dolnośląskim Jezioro Mietkowskie ma 929 ha. Obejście stawu Würcheteich miało zajmować 3 godziny, ale nie było takiej potrzeby, gdyż od wschodu na zachód prowadziła sztuczna grobla.

uzup.: Wzmiankę o stawie "Wirche-Teich" zamieszczono w książce Schlesische Fürsten-Krone oder Beschreibung Ober- und Nieder-Schlesiens ... insonderheit von den Fürstenthümern Lignitz, Brieg und Wohlau ... von Piasto an bisz auf den letzten Herzog Friedricha Lucae z 1685 r. w zbiorach austriackiej biblioteki narodowej (Hofbibliothek). Pierwszą historyczną wzmianką o Stawie Wierzchowice jest protokół likwidacji majątku księcia Henryka XI legnickiego z 17 lutego 1585 r. (książę z dyn. Piastów został aresztowany przez cesarza Rudolfa II) - staw (Wierchen Teich) wyceniono wówczas za 100 tys. ówczesnych srebrnych talarów.