Długość pierścienia obwarowań Stargardu Szczecińskiego wynosiła 2260 m. Wzmocniony on był licznymi basztami wykuszowymi oraz dziewięcioma basztami zamkniętymi o różnych formach. Wśród nich były baszty cylindryczne oparte na kwadratowej podstawie np. Baszta Tkaczy, Baszta Białogłówka, Baszta Morze Czerwone oraz baszty w całości cylindryczne np. Baszta Jeńców.
Do miasta prowadziły cztery bramy: od zachodu Brama Pyrzycka, od północy Brama Młyńska zwana także Portową lub Wodną, od wschodu Brama Wałowa i od północnego zachodu Brama Świętojańska zwana także Szczecińską. Bramy lądowe wzmocnione zostały w XV wieku przedbramiami, wyjątkiem była Brama Portowa strzegąca koryta Kanału Młyńskiego. Posiada ona dwie ośmioboczne wieże o wysokości 28 m, które wystają ponad dach. Ponad przejazdem nad korytem rzeki od zewnątrz znajdują się dwa małe okienka strażnicze, zaś od strony miasta trzy. Wieże posiadają otwory strzelnicze i krenelaże z ceglanymi hełmami w kształcie ostrosłupów.
W południowej części Starego Miasta około 1500 roku stanął budynek arsenału. Jest to budowla o wymiarach 12,3 × 16,5 m której ściany zostały udekorowane układanymi z cegły zendrówki rombami. W przyziemiu znajdował się magazyn i zbrojownia, a pierwsze piętro służyło jako warsztat naprawy i produkcji sprzętu wojskowego. Na zewnątrz muru dostępu do miasta uniemożliwiały głębokie fosy, wały oraz rzeka Ina.