Teatr „Paradyż” (dawniej „Paradyz”) – nieistniejący, najstarszy teatr oraz jeden z najstarszych domów zajezdnych na terenie Łodzi.Znajdują się tam także pozostałości najstarszego ogrodu publicznego w mieście.
Teatr „Paradyż” wraz z zajazdem działał do 1910 roku. W latach 1911–1914 na jego miejscu stanęła frontowa kamienica wzniesiona przez Ottona Ivana Schultza według projektu Stanisława Józefa Landaua. Budynek ten posiada cztery piętra, przez wszystkie ciągną się dwa wykusze wykończone hełmami. Fasadę dodatkowo zdobią balkony z kutymi balustradami oraz fronton osadzony na pilastrach, znajdujący się nad drzwiami prowadzącymi do wejścia na klatkę schodową. Budowlę kryje mansardowy dach.

W 1927 roku wewnątrz posesji założono Instytut Leczenia Radem, pierwszą na terenie Polski lecznicę tego typu utworzoną przez Łódzkie Towarzystwo Zwalczania Raka.

W 1977 roku wszystkie pozostałości dawnego teatru przy ulicy Piotrkowskiej zostały rozebrane. W miejscu nieistniejącego budynku mieści się siedziba Zarządu Dróg i Transportu. Dziś pamiątką po „Paradyżu” są 200-letnie dęby, nadal rosnące przy alei Tadeusza Kościuszki[1].

10 listopada 2014 roku, z inicjatywy amerykanki Barbary Johnson-Williams oraz Elżbiety Czarneckiej ze Stowarzyszenie Miłośników off-Kultury „SMoK”, odsłonięto tablicę pamiątkową wykonaną według projektu Mariana Koniecznego, umieszczoną na ścianie kamienicy stojącej w miejscu dawnego teatru. Upamiętnia ona śmierć Iry Aldridge’a i istnienie teatru „Paradyż”.