Po objęciu kopalni przez administrację austriacką (1772 r.), wprowadzono systematyczny sposób eksploatacji soli. Polegał on na wykonywaniu chodników zgodnie z układem złoża solnego. Chodniki prowadzące w kierunku wschód-zachód (wzdłuż złoża) nazywano podłużniami; chodniki biegnące z północy na południe (w poprzek złoża) - poprzeczniami.
W latach 70-tych XIX wieku rozpoczęto mechaniczną eksploatację złoża z wykorzystaniem prochu strzelniczego. Do nawiercania otworów strzałowych używano początkowo wiertarek ręcznych, później zaś o napędzie pneumatycznym i elektrycznym.
Wręby wykonywano tradycyjnie ręcznie lub mechanicznie, przy użyciu tzw. wrębiarek (najpierw ręcznych potem mechanicznych). Wybieranie prowadzono dwoma sposobami: strzelaniem i strzelaniem z wrębem. Następnie sól ładowano do skrzyń i kolib, a duże kruchy przewożono platonem. Drewno transportowano drzewiarkami.

Za