Taran – dawne narzędzie lub machina oblężnicza służąca do rozbijania i wyważania bram i murów zamków oraz innych obleganych umocnień.Był używany w starożytności i średniowieczu do XVI w.
W najprostszej wersji taran stanowił ciężką belkę niesioną przez kilka lub kilkunastu żołnierzy, którzy uderzali nią w bramę. Belka bywała zakończona żelaznym okuciem, czasami w formie baraniego łba. Prosta konstrukcja i możliwość szybkiego wykonania tarana powodowała, że zwykle budowano go na miejscu przed szturmem.
/
