Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Panoramy Szprotawy, Szprotawa
Popski: Na aukcji obieg 1929 r. Skorygowano górne datowania całej serii.
Klasztor Ubogich Sióstr Szkolnych de Notre Dame (dawny), ul. Warszawska, Głubczyce
Hellrid: Oba budynki znajdowały się na ulicy Warszawskiej (Botenstrasse), stały na przeciwko siebie, co jest widoczne tutaj: , jedynie nowy klasztor przetrwał - obecnie jest tam szkoła muzyczna. Tworze obiekty.
Port rybacki, ul. Bosmańska, Krynica Morska
Lekok: Dzięki:)
Pensjonat (dawny), Krynica Morska
Lekok: Czyli ulica Portowa?
Zakład Ubezpieczeń Społecznych - Inspektorat w Głubczycach, ul. Bolesława Chrobrego, Głubczyce
Hellrid: Budynek istnieje, obecnie znajduje się w nim ZUS, jest nawet już obiekt:
Hotel (dawny), ul. Gdańska, Krynica Morska
Lekok: Dzięki:)

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

mietok
Iras (Legzol)
Hellrid
Hellrid
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Alistair
Alistair
MacGyver_74
Sendu
Parsley
Sendu
Rob G.

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Trolejbusy na ulicach Olsztyna w latach 1939 - 1971
Autor: bogdanow°, Data dodania: 2021-03-22 13:39:35, Aktualizacja: 2021-03-22 13:39:35, Odsłon: 1280

Charakterystyka taboru trolejbusowego

1 września 1939 roku uruchomiono komunikację trolejbusową w Olsztynie.

Do obsługi pierwszej linii sprowadzono 6 trolejbusów typu 400T (nry 1–6) marki Büssing-NAG (wykonawca podwozia i nadwozia w Zakładzie Wschód w Elblągu). Ich wyposażenie elektryczne pochodziły z SWW. Trolejbusy posiadały rozstaw osi 4250 mm, szerokość 2500 mm, 28 miejsc siedzących, 17 miejsc stojących, przednie drzwi łamane, tylne drzwi przesuwne, dwukomutatorowy silnik elektryczny o mocy 64 kW, hamulec ręczny i powietrzny. Odbieraki prądu zakończone były ślizgami węglowymi.

Następna dostawa 6 trolejbusów typu MPE (nry 7–12) nastąpiła w 1942 roku. Ich podwozia zbudował MAN w Norymberdze, nadwozia Kässbohrer w Ulm, a wyposażenie elektryczne dostarczyły SWW. Trolejbusy posiadały rozstaw osi 4250 mm, szerokość 2500 mm, pojemność 50 pasażerów, przednie i tylne drzwi przesuwne, dwukomutatorowy silnik elektryczny o mocy 64 kW, hamulce elektryczne. Odbieraki prądu zakończone były ślizgami węglowymi.

Do 1945 roku Olsztyn otrzymał jeszcze:

- 2 trolejbusy typu MPE (nry 13, 14) z podwoziami firmy MAN, nadwoziami firmy Schumann i wyposażeniem elektrycznym SWW,

- 4 trolejbusy typu I-4500 (nry 15–18) z podwoziami firmy Henschel, nadwoziami firmy Schumann i wyposażeniem elektrycznym AEG,

- 2 używane trolejbusy typu JaTB2 sprowadzone z Kijowa (nry 19, 20) z podwoziami i nadwoziami Jarosławskich Zakładów Samochodowych i wyposażeniem elektrycznym Zakładów Dynamo im. Kirowa,

- 3 używane trolejbusy typu 400T sprowadzone z Czerniachowska (nry 21–23) z podwoziami i nadwoziami firmy Büssing-NAG i wyposażeniem elektrycznym AEG.

Powyższy tabor rozrzucony był w różnych miejscach Olsztyna. Wyzwolenie miasta przez Armię Czerwoną 22 stycznia 1945 roku spowodowało zniszczenie lub grabież części trolejbusów. Komunikację trolejbusową przywrócono 10 grudnia 1946 roku. Wtedy prawdopodobnie w posiadaniu miasta znajdowało się 16 trolejbusów o różnym stopniu zniszczenia, nawet do 65 procent. Pięć z nich przekazano do Gdyni w 1947 roku (3 wozy Büssing-NAG i 2 wozy Henschel), pozostałe systematycznie remontowano najpewniej do 1954 roku (wtedy na stanie inwentarzowym było 11 trolejbusów).

Pierwsza powojenna dostawa 9 trolejbusów typu 8Tr (nry 1, 3, 5, 7, 8–12) nastąpiła w latach 1958–1959. Były to trolejbusy wyprodukowane w firmie Škoda w Pilźnie. Posiadały nadwozie o konstrukcji ramowej, długość 10700 mm, szerokość 2500 mm, 18 miejsc siedzących i 60 miejsc stojących, silnik elektryczny o wzbudzeniu szeregowym o mocy 110 kW. Troje drzwi otwieranych i zamykanych było za pomocą urządzenia pneumatycznego. Trolejbusy posiadały 3 rodzaje hamulców: elektrodynamiczny-silnikowy działający na tylne koła, pneumatyczny-bębnowy działający na wszystkie koła i postojowy-ręczny działający na tylne koła.

Kolejne dwie dostawy dotyczyły trolejbusów typu 9Tr wyprodukowanych w firmie Škoda w Ostrovie – 9 wozów w 1962 roku (nry 2, 4, 6, 13–18) i 4 wozy w latach 1966–1967 (nry 19–23). Trolejbusy posiadały nadwozie o konstrukcji samonośnej, długość 11000 mm, szerokość 2500 mm, 24 miejsca siedzące i 77 miejsc stojących, silnik szeregowy typu 3AL 2943rN o mocy 115 kW. Troje drzwi otwieranych i zamykanych było za pomocą urządzenia pneumatycznego. Trolejbusy posiadały 3 rodzaje hamulców: pneumatyczny-bębnowy działający na wszystkie koła, postojowy-ręczny działający na tylne koła oraz elektrodynamiczny-silnikowy działający na tylne koła w układzie trzystopniowym, obcowzbudnym kompensowanym.

Ostatecznie likwidacja komunikacji trolejbusowej w Olsztynie nastąpiła 31 lipca 1971 roku.

B.W.


/ / /
/ /
zbyszek1030 | 2021-03-23 09:20:01
Piękna historia! Nie wiedziałem że w Olsztynie również jeździły trolejbusy,podobnie jak w Wałbrzychu!
bogdanow | 2021-03-24 16:45:47 | edytowany: 2021-03-24 16:48:21
Trolejbusy jeszcze jeździły, a obecnie nie jeżdżą w kolejności likwidacji: w Gorzowie Wlkp. (do 1945), Legnicy, Poznaniu, Warszawie, Dębicy, ponownie w Warszawie (do Piaseczna), Słupsku.