Cały zespół składa się z trzech elementów: niewielkiej pastorówki z 1654 roku (najstarszy budynek na placu Pokoju), murowanej plebanii z 1763 roku oraz łączącej je murowanej oficyny. – Nazywano ją Belltafel, od gry, którą tu rozgrywano. Zachowany do dziś murowany parter miał charakter typowo gospodarczy, z wozownią. Natomiast na piętrze zachowało się kryte belkowym stropem wnętrze, które idealnie nadawało się do tego, żeby umieścić tam niezbędny do gry stół długi na 20 łokci, dwie drużyny i widzów. – Po pokrytym woskiem i grafitem blacie turlano trzykilogramowe stalowe krążki, które wpadały do szuflad i które wzajemnie zbijano. To była wrocławska gra, znana od XVI wieku i zarezerwowana dla mężczyzn, która rozpowszechniła się w Niemczech. We Wrocławiu grano w nią jeszcze do 1944 roku. Można powiedzieć, że to protoplasta bilardu. W 1758 roku Austriacy przygotowując się do obrony Świdnicy przed wojskami pruskimi poprowadzili obwarowania przez teren przy Kościele Pokoju. Rozebrano wówczas część budynków, a belki wykorzystano do szalowań. Łącznik także został przynajmniej częściowo zniszczony, a po jego odbudowie do gry już nie powrócono. Pozostała jednak dawna nazwa. – Parter został z pewnością przemurowany w drugiej połowie XVIII lub na początku XIX wieku, natomiast zachowane na górze pomieszczenie może być tą pierwotną salą do gry; mam taką nadzieję. Będzie można to potwierdzić na podstawie badania dendrochronologicznego części belek . Cały zespół plebanii został odnowiony w latach 2014-17. Dr inż. Maciej Małachowicz, autor projektu rewaloryzacji zespołu plebanii Kościoła Pokoju w Świdnicy (źródło: )