1
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Jedną z form polodowcowych są ozy. Mają one postać wijących się stromych wałów o zmiennej szerokości i wysokości. Zbudowane są głównie z piasku i żwiru, przykryte często gliną morenową, która została osadzona po stopieniu lodu.
Oz Bukowsko-Mosiński – oz na terenie Pojezierza Poznańskiego w Wielkopolsce. Jest to najdłuższy oz w Polsce i jeden z najdłuższych na obszarze niżu środkowoeuropejskiego. Przebiega z północnego zachodu (okolice wsi Młynkowo w gminie Duszniki) na południowy wschód (do Jeziora ...
Jedną z form polodowcowych są ozy. Mają one postać wijących się stromych wałów o zmiennej szerokości i wysokości. Zbudowane są głównie z piasku i żwiru, przykryte często gliną morenową, która została osadzona po stopieniu lodu.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Oz Bukowsko-Mosiński – oz na terenie Pojezierza Poznańskiego w Wielkopolsce. Jest to najdłuższy oz w Polsce i jeden z najdłuższych na obszarze niżu środkowoeuropejskiego. Przebiega z północnego zachodu (okolice wsi Młynkowo w gminie Duszniki) na południowy wschód (do Jeziora Budzyńskiego pod Mosiną). Ma charakter długiej, krętej wypukłości w terenie, o długości około 37 km. Maksymalna wysokość względna wynosi 41 m w okolicach Mirosławek. Szerokość podstawy wynosi około 80-300 m. Składa się nań około 25 pagórków. Pierwsze badania geologiczne ozu przeprowadził J.Korn w 1913. Następne badania prowadzone były w 1937 przez Romana Błachowskiego. Szczegółowe prace w tym zakresie zostały przeprowadzone latem 1957 przez Karola Rotnickiego. Ostatnie ze wzniesień, znajdujące się na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, nazywane są „Szwedzkimi Górami“ (Oz Budzyński). Za 
|
|||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
