Nowy kościół, w miejsce spalonego, powstał staraniem sióstr cysterek w latach 1728 – 1736. Świątynia zbudowana z drewna modrzewiowego, na planie krzyża, zorientowana na wschód, jest dzisiaj najcenniejszym zabytkiem i świadkiem pradawnych dziejów Chludowa. Otrzymała wystrój barokowy typowy w XVIII w. W kościele jednak znajdują się przedmioty kultu datujące się na okres wcześniejszy. Wśród nich jest obraz namalowany w 1548 r. na lipowej desce, przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem, ze świętymi Wojciechem i Mikołajem. Obraz ocalał z pożaru i jest symbolicznym łącznikiem dziejów. Kościół wyposażony jest w przedmioty kultu, obrazy, figury itp., świadczące o religijnej żywotności parafii Chludowo w ostatnich czterech wiekach. Można tu wskazać na obraz z XVII w. przedstawiający Wszystkich Świętych, obraz Trójcy Świętej z XVIII w. i rzeźba Matki Bożej Królowej z Dzieciątkiem z końca XVIII w. Na szczególną uwagę zasługuje charakterystyczna dla ówczesnego polskiego budownictwa sakralnego kompozycja „belki tęczowej”, na której zgodnie z tradycją są umieszczone figury Chrystusa Ukrzyżowanego oraz Matki Bożej Bolesnej i Jana Apostoła. Chludowskie rzeźby – wykonane w którymś z wielkopolskich warsztatów – są perełkami baroku. Wichry historii wpłynęły na dzieje Chludowa.