MENU
Dawny park dworski, to dziś zadbany teren rekreacyjny.

Dodał: stap° - Data: 2021-02-21 21:42:56 - Odsłon: 232
21 lutego 2021

Data: 2021:02:21 13:38:30   Ogniskowa: 6 mm   Aparat: Canon PowerShot S3 IS   Przysłona: f/4   Ekspozycja: 1/400 s  


Na południowym krańcu miejscowości znajduje się park lutyński Jest to park typu swobodnego z około 1870 roku, pozostałość założenia ogrodowego należącego do nieistniejącego już dworu. Liczy więc sobie 130- 150 lat. Ma zachowane granice oraz czytelny układ alejek.

W centralnej części parku postawiono niedawno muszlę koncertową. Na terenie parku jest ponad 20 ławek. Znajduje się tu wyznaczone kamiennym kręgiem miejsce na ognisko i drewniane ławki wokół niego. W parku zamontowanych jest 8 koszy na śmieci. Za bramą wjazdową stoi tablica informacyjna o parku, a przy odkrywce glebowej i ogrodzeniu oddzielającym od terenu szkoły – tablica poświęconą glebom.
Teren parku ma kształt prostokąta o wymiarach 105 m x 131 m. Zajmuje powierzchnię 1,38 ha. Sąsiaduje od strony północnej z terenem Szkoły Podstawowej w Lutyni, a od południa z boiskiem sportowym. Zachodnia część przylega do ulicy Szkolnej, wschodnia graniczy z terenami ogródków działkowych. Park od strony północnej oddzielony jest od terenu szkolnego ogrodzeniem z siatki. Po stronie zachodniej zachowały się murowane filary po dawnej bramie wjazdowej.
Teren parku leży na działce gminnej, jest pod prawną opieką OSP w Lutyni.
Na przełomie XIX i XX w. dobra ziemskie (w tym również park) przeszły w posiadanie przedsiębiorców Wertheimera i Eschenbacha. W tym czasie zburzono dwór – pałac, a na jego miejscu postawiono trzypiętrowe spichlerze. Park, który był związany z dworem przetrwał. W okresie międzywojennym park należał do rodziny Mullerów, posiadającej w Lutyni restaurację. Mullerowie urządzali w zadbanym parku liczne festyny i zabawy dla dzieci.
Po wojnie ten zielony zakątek przeszedł w zarząd gminy, a opiekę nad nim sprawowali mieszańcy wsi. Pełnił funkcje rekreacyjno-rozrywkowe. Organizowano tu festyny, zabawy plenerowe, był miejscem spacerów i spotkań. Duży udział w utrzymaniu parku miał ówczesny dyrektor szkoły w Lutyni – Z. Barbrich. Uczniowie pod jego kierunkiem pielęgnowali krzewy, utrzymywali alejki, restaurowali ławki. W późniejszych czasach park podupadał. Wiele drzew wypadło, nikt nie dosadzał nowych, nie koszony podszyt zarósł samosiewami. Park był miejscem ulubionym przez miejscowy margines i wagarowiczów. Mieszkańcy Lutyni omijali go.

Dopiero po 2000 roku z inicjatywy radnej wsi pani Jadwigi Rybackiej, późniejszej dyrektor Zespołu Szkół w Lutyni zaczęto wykazywać zainteresowanie parkiem. Podjęto coroczne akcje koszenia podszytu, wytyczono i wysypano grysem alejki, utworzono miejsce na ognisko.
Aby ukazać walory przyrodnicze i historyczne Lutyni, z inicjatywy nauczycieli gimnazjum, stworzona została w 2002 r na potrzeby edukacji regionalnej, ekologicznej i przyrodniczej Ścieżka dydaktyczno – przyrodnicza “Dwie wieże”. Wytyczono wiodącą przez miejscowość trasę z 10 przystankami w ciekawych, ważnych miejscach wsi. Wędrując ścieżką uczniowie poznają historię Lutyni i regionu oraz jej przyrodę. Pracują metodami aktywnymi, wykorzystując naturalne środki dydaktyczne. Jednym z przystanków ścieżki jest właśnie park, będący zielonym zakątkiem wsi.

W centralnej części parku wystawiono muszlę koncertową (którą sfinansowało powstałe Stowarzyszenie Przyjaciół Lutyni) oraz płytę betonową przed sceną. Ustawiono ponad 20 ławek. Inwestycji tej dokonano przed obchodami 680 rocznicy istnienia miejscowości – w 2004 roku. W parku odprawiono mszę polową oraz odbył się tam plenerowy festyn dla mieszkańców wsi i zaproszonych gości. Impreza okazała się bardzo udana. Od tamtej pory park jest regularnie wykorzystywany na okolicznościowe festyny, dni dziecka, dni strażaka i okazjonalne spotkania.

Za

  • /foto/3565/3565652m.jpg
    1920 - 1930

stap°

Poprzednie: Dom nr 33 Strona Główna Następne: Dom nr 31