Pomnik upamiętania mieszkańców miasta, którzy w czasie zaboru brali czynny udział w walkach narodowo - wyzwoleńczych. Pomnik Powstańców Wielkopolskich został odsłonięty w 1925 przez Gen. bryg. Józefa Hallera. Na cokole pomnika umieszczono czarną tablicę z dziewięciowierszem ku czci powstańców wielkopolskich, zapożyczonym od Władysława Syrokomli. Pod tablicą znajduje się rzeźba działa na stosie kamieni. U góry na obelisku widnieje odznaka Wojsk Wielkopolskich, a niżej zwieńczony koroną kartusz z orłem zrywającym łańcuchy, wschodzącym słońcem, mieczem i sztandarem oraz datami 1918-1919. Przed pomnikiem pochowano nieznanego szeregowca z 12. pułku strzelców wielkopolskich, który zginął 20 II 1919 r. pod Korzeniem, a po bokach w jednakowych grobach krytych płytami betonowymi – 16 innych powstańców. Na czołowych ścianach mogił wypisano ich nazwiska i miejsca zamieszkania. LS wymienia 15 z nich, poległych w lutym 1919 r. na froncie południowym lub zmarłych w lutym i lipcu z odniesionych ran, w jednym przypadku podając inne brzmienie nazwiska i w dwóch inną miejscowość. Cała kwatera otoczona jest metalowym ogrodzeniem, częściowo opartym na słupkach betonowych, na których ustawiono betonowe wazony.