Kościół wzniesiony ok. 1780 r.; wieżę dostawiono w 1854 r., a murowaną kaplicę w końcu XIX w. W 2002 r. wyremontowano wieżę.
Konstrukcji zrębowej, oszalowany. Orientowany. Jednonawowy, z nieco węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Przy nawie od północy murowana kaplica Lutomskich, od południa – kruchta, od zachodu – wieża konstrukcji słupowej zwieńczona hełmem z prześwitem. Po północnej stronie prezbiterium zakrystia. Nad nawą wieżyczka na sygnaturkę. Dachy kryte blachą. Wewnątrz strop płaski. W kaplicy sklepienie krzyżowe. Drzwi od zachodu z kartuszem rokokowym i datą 1854.
Ołtarz główny późnorenesansowy, z krucyfiksem z przełomu XVII i XVIII w., barokowymi rzeźbami biskupów i aniołów; zwieńczenie, uszy i mensa – rokokowe. Dwa rokokowe ołtarze boczne. W kaplicy ołtarz późnorenesansowy z początku XVII w.; na ścianie – tablica nagrobna Izydora Łukomskiego, poległego w 1848 r. Chrzcielnica rokokowa z rzeźbą pelikana na gnieździe. Dwie kamienne kropielnice gotyckie. W oknach nawy dwa witraże wykonane przez Marię Powalisz-Bardońską w końcu lat siedemdziesiątych XX w.
Za