Grupa luterańskich duchownych i świeccy obywatele superintendentury kostrzyńskiej postanowili uczcić pamięć zmarłego w roku 1850 teologa, profesora Augusta Neandera, założeniem w tym samym roku placówki wychowawczej dla dzieci moralnie zagrożonych. Utworzono fundację i pastorzy, miasto Kostrzyn oraz właściciele majątków przekazali na ten cel pieniądze i materiały budowlane. Dzięki darowiźnie baronowej von Romberg w postaci gruntów obiekt powstał w Kamieniu Małym i nazwano go Neanderhaus.
Zakład był obliczony początkowo na 15-20 dzieci, ale z czasem został rozbudowany i mógł pomieścić do 188 umysłowo niepełnosprawnych chłopców w wieku od 16 do 21 lat, którzy byli kształceni w rzemiośle i rolnictwie. Istnieje domniemanie o ich eksterminacji w ramach nazistowskiego programu eutanazji. Podczas bombardowania Berlina przywieziono tu dzieci „rasowo nieczyste” m.in. z rodzin niemiecko-żydowskich, ale w styczniu 1945 roku ponownie zabrano je do Berlina. Rosjanie w roku 1945 mieli tu szpital na zapleczu frontu. Po wojnie zakład został przejęty przez państwowe służby rolne i między innymi wykorzystywany był jako hotel dla rolników przyjeżdżających tu z innych stron kraju na sianokosy i miejsce kwaterowania obozów młodzieży „Służba Polsce”. Potem otwarto tutaj wylęgarnię drobiu, kolejne przeznaczenie to miejsce zakwaterowania pegeerowskich robotników, wreszcie ośrodek kursów rolniczych.
W roku 1964 otwarto Technikum Rolnicze.