Schron Homolacsa, małe drewniane schronienie wybudowane w miejscu kamiennej koleby, nad brzegiem jeziora przez ówczesnego właściciela dóbr zakopiańskich Emanuela Homolacsa. Data powstania obiektu jest przypuszczalna, ze względu na szczątkowe informacje na ten temat. Opis obiektu znajdziemy we wspomnieniach Łucji Rautenstrauchowej: "chata solidnie zbudowana z płazów łączonych na węgieł, ze stryszkiem [...] Na wprost 6-cio stopowej sionki wchodziło się do mrocznej kuchni posiadającej kamienny piec z blachą [...] Z sionki w prawo spaczone drzwi wprowadzały do przestrzennej stancji gościnnej. Woń wilgoci i starzyzny, dwa okna bez szyb, ale z okiennicami, dwie ławy i stół [...]". Schron był często remontowany. Ostateczna data jego degradacji przypada na lata 1863-1865.